Esej o starym, zapomnianym, prawosławnym cmentarzu na Zamojszczyźnie. Jest refleksją nad przemijaniem i ludzkim do niego stosunkiem. W pewien sposób kontrastuje to z procesami zachodzącymi w przyrodzie, niezmiennie i bez względu na wszystko. Cmentarz – obszar zapomniany przez człowieka i po ludzku zaniedbany jest jednocześnie cennym obszarem dla roślin, ptaków polnych i innych zwierząt zupełnie nieświadomych roli, jaką pełnił on dla ludzi.
Esej bioregionalny zawierający opis drzew w krajobrazie rolniczym. Autor snuje refleksje nad ich rolą przyrodniczą, ale też krajobrazową i estetyczną. Wskazuje również na „macosze” traktowanie drzew przez ludzi w wyniku, czego znikają one z krajobrazu znacznie go przez to zubażając.
Esej opisujący jedną z ostatnich dzikich rzek w Europie – Bug. Tekst jest jak gdyby podróżą wzdłuż Bugu od jego źródeł na Ukrainie do ujścia do Wisły. Stosując literackie porównania i opisy przedstawiono w nim specyficzny koloryt pogranicza polsko-białorusko-ukraińskiego z całym jego bogactwem przyrodniczym i kulturowym.
Artykuł zawiera opis Regionalnego Parku Krajobrazowego „Prypeć-Stochód” położonego na pograniczu obwodów: wołyńskiego i równieńskiego. Obszar ten to teren bardzo podmokły, znajduje się tu kilka jezior oraz obszary ujściowe takich rzek jak: Stochód, Prostyr, Wesołucha i Stubła. Rzeki te często zmieniają koryto i tworzą podmokłe rozlewiska – raj dla ptactwa wodnego. Teren jest ciekawy kulturowo. Centralne miasteczko Parku, Lubieszów, ma w swej historii tak znane postacie jak Tadeusz Kościuszko, Adam Naruszewicz czy botanik Stanisław Jundziłł.
Esej bioregionalny opisujący pola „kraju lat dziecinnych”. Pola tętniące życiem, na których rosły nie tylko te pożądane przez człowieka rośliny, ale też całe mnóstwo ziół i chwastów” a także zamieszkiwało wiele zwierząt. W bogato kraszonym chachłackimi zwrotami tekście autor stara się też uchwycić stosunek miejscowej ludności do pól.
Historia podzamojskiej wioski spisana dla jej mieszkańców i wszystkich zainteresowanych. Historię potraktowano całościowo starając się uwzględnić również wpływ przyrody na lokalizację i funkcjonowanie wsi oraz wpływ człowieka na przyrodę okolic wioski.
Artykuł będący krytycznym spojrzeniem na szerzącą się w kraju „tolerancję” na sposób zachodni. W oparciu i przykłady z historii, jak również znaczna dozę zdrowego rozsądku autor stara się wykazać różnicę między współcześnie lansowanym wzorem tolerancji a tą, jaka panowała w Polsce, czy szerzej na ziemiach polskich przed II wojną światową i wcześniej.
Esej bioregionalny zawierający wspomnienia z rodzinnego domu w podzamojskiej wsi. Barwny opis domu i obejścia będącego mieszkaniem nie tylko dla ludzi, ale też dal wielu zwierząt przeplata się tutaj z refleksją nad niemal nieuchronnym przemijaniem starego świata. W eseju brzmi też tęsknota i nadzieja, że być może uda się choć na okres własnej starości wskrzesić taki dom i takie warunki jak w dzieciństwie.
Esej bioregionalny zawierający wspomnienia z rodzinnego domu w podzamojskiej wsi. Barwny opis domu i obejścia będącego mieszkaniem nie tylko dla ludzi, ale też dal wielu zwierząt przeplata się tutaj z refleksją nad niemal nieuchronnym przemijaniem starego świata. W eseju brzmi też tęsknota i nadzieja, że być może uda się choć na okres własnej starości wskrzesić taki dom i takie warunki jak w dzieciństwie.
Bulla papieska ogłaszająca św. Franciszka patronem ekologów
Świętego Franciszka z Asyżu słusznie zalicza się między tych świętych i słynnych mężów, którzy odnosili się do przyrody jako cudownego daru udzielonego przez Boga rodzajowi ludzkiemu. Albowiem on głęboko odczuł w szczególny sposób wszystkie dzieła Stwórcy i natchniony Bożym duchem wyśpiewał ową najpiękniejszą „Pieśń stworzeń”, przez które, szczególnie przez brata słońce, brata księżyc i siostry gwiazdy niebieskie, oddał należne uwielbienie, chwałę, cześć i wszelkie błogosławieństwo najwyższemu i dobremu Panu... My przeto... mocą tego listu na zawsze ogłaszamy św. Franciszka z Asyżu niebieskim patronem ekologów.
Dano w Rzymie, dnia 29 listopada 1979 roku
Jan Paweł II, papież
