Co Karmel  ma do zaproponowania młodym, przytłoczonym często tempem życia oraz zalewem informacji płynących ze świata; młodym, szukającym własnej drogi życiowej oraz swego miejsca w Kościele i w świecie?

Nie jest rzeczą łatwą odnalezienie autorytetów – coraz częściej zawodzą rodzice, nauczyciele czy katecheci. Z pomocą przychodzą Święci i Błogosławieni. Od nich młodzi mogą się uczyć modlitwy, skupienia, wyciszenia wewnętrznego, pogody ducha, radości życia i apostolstwa. Czytając ich dzieła i myśli konfrontują swoje życiowe wybory z ich wyborami, podążając wytyczonymi przez nich szlakami (np.: małą drogę św. Tereski) ku spotkaniu z Bogiem. Do nich zwracają się z prośbą o pomoc i radę, ucząc się tajemnicy „świętych obcowania”. Przypatrując się ich postawom niejednokrotnie podejmują trud rezygnacji z siebie, wyrzeczenia, podążania „stromą ścieżką” (św. Jan od Krzyża).

Poznając siebie poznajemy Boga. Nie jest łatwo odkrywać prawdę o sobie, o swojej słabości i grzechu. Codzienna medytacja, praktykowana w Karmelu, pozwala na szczery rachunek sumienia, na konfrontację swojej woli z wolą Boga, na dziękczynienie za wszystko cokolwiek spotyka nas w ciągu dnia. Akceptacja siebie i rzeczywistości sprawia młodym wiele kłopotu w dzisiejszych trudnych czasach. Zgłębiając tajniki wzrostu duchowego „wypływają na głębię” wiary, nadziei i miłości.

Młodość to czas trudnych relacji z drugim człowiekiem. Niejednokrotnie poranienia i doświadczenia zamykają drogę do drugiego człowieka.

I tutaj z pomocą przychodzi karmelitańska medytacja – wpatrywanie się w Oblicze Chrystusa, kontemplacja Jego  Człowieczeństwa (św. Teresa od Jezusa), zanurzanie się w Tajemnicy Wcielenia.  Im bliżej Boga Wcielonego, tym bliżej drugiego człowieka, w którym Bóg jest obecny.

XXI wiek to czas chaosu i gwaru, a w nim trudno się poruszać. Karmel proponuje młodym wyciszenie i trudną sztukę samotności. To może właśnie ciszy i samotności młodzież boi się najbardziej, ale gdy odkryje jej sens odnajduje wewnętrzny pokój i możliwość dialogu z Tym, który mówi do człowieka w milczeniu.

Młodości często towarzyszy lęk, niepokój, poczucie zagrożenia czy depresje. Świat oferuje przeróżne formy ucieczki i zagłuszenia problemu czy trudności.

Karmel nie proponuje łatwych rozwiązań, wskazuje jednak na doświadczenie „nocy” (św. Jan od Krzyża) – trud oczyszczeń i oddawania Bogu wszystkiego co bolesne i niełatwe, trud rezygnowania z własnych, ludzkich rozwiązań i pozwolenia Bogu, by działał. „Bóg sam wystarczy” – pisała św. Teresa od Jezusa”.

Gdy coraz trudniej o miłość i przyjaźń – to właśnie modlitwa, osobisty kontakt z Bogiem staje się fundamentem zażyłości i przyjaźni z Boskim Oblubieńcem. To Karmel, proponując drogę modlitwy (Twierdza wewnętrzna  św. Teresy od Jezusa), ukazuje jej cel – zjednoczenie z bogiem, Miłością, która człowieka nigdy nie zawiedzie i nie opuści.

W październiku 1992 roku, z inicjatywy przełożonych Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych (OCDS), zostały zainicjowane w Katowicach comiesięczne spotkania młodzieży licealnej i akademickiej, która w modlitwie i w duchowości terezjańskiej dostrzegła szansę na spotkanie z Tym, o którym wiemy, że nas kocha.

Cykl formacji obejmuje 7 lat, w skład których wchodzą cotygodniowe spotkania modlitewno-dyskusyjne, prowadzone przez animatorów ze Świeckiego Karmelu, comiesięczne dni skupienia z możliwością spowiedzi, Mszą Świętą i konferencją ojca karmelity lub kapłana – opiekuna, oraz  co kwartalne weekendowe rekolekcje w Czernej, których istotą jest indywidualny kontakt a Bogiem, wyciszenie, samotność. Stąd specyficzna struktura tych rekolekcji – codzienna liturgia godzin, medytacja połączona z adoracją Najświętszego Sakramentu, Msza święta z konferencją, Droga Krzyżowa oraz duża ilość czasu przeznaczana na tzw. Pustynię (czas na indywidualne rozmyślania, samotną  rozmowę z Bogiem).

Rok I formacji – obejmuje praktyczne i teoretyczne przygotowanie do indywidualnej medytacji jako przyjacielskiej rozmowy z Bogiem.

Specyfiką roku II jest  to wypływanie na głębie duchowe” (istota sakramentów, przygotowanie do życia w rodzinie, istota świętości i doskonałości, mistyka, kontemplacja, cnoty kardynalne i teologalne, Liturgia Mszy świętej).

Rok III formacji – koncentruje się wokół historii i duchowości Karmelu, i w kontekście życia i działalności Świętych i Błogosławionych porusza tematy modlitwy, ascezy, ufności, a także konieczności odnalezienia własnej drogi, zrealizowania własnego charyzmatu.

Rok  IV formacji – ma charakter kręgów biblijnych. Istotą tego roku jest wczytanie się w Słowo Boże, rozważanie go oraz dzielenie się swymi spostrzeżeniami refleksjami. Duży nacisk kładziony jest na przygotowanie uczestników do samodzielnego wejścia w życie Kościoła, wspólnot parafialnych, do prowadzenia grup przy parafiach lub kolejnych grup MGMT.

Kolejne trzy lata formacji obejmuj a spotkania w tzw. Szkole Miłości Wcielonej. Mają one pomoc uczestnikom procesie przechodzenia od wiary intelektualnej, od wiedzy dotyczącej Boga, modlitwy i życia duchowego do przeżywania życia w bardziej radykalnym, bezpośrednim kontakcie z Bogiem  -  Miłością  Wcieloną.

Rok V formacji – to rozważanie przyjęcia łaski  -  jako  warunku Miłości Wcielonej.

Rok VI formacji – koncentruje się na postaci Matki Boga – drogi do Miłości Wcielonej.

Rok  VII  - obejmuje tematyką zjednoczenie z Trójjedynym Bogiem – celem Miłości Wcielonej.

Czy ewangeliczny radykalizm i stawiane przed młodymi wymagania nie zniechęcą  ich na drodze poszukiwań duchowych?