Teologiczna refleksja nad zagadnieniem mistyki jest wciąż aktualna. Zasługuje to na gruntowną refleksję nie tylko ze strony teologów. Często przyjmuje się uzasadnione twierdzenie, że jest to dyscyplina opisująca wyłącznie fakty nadzwyczajne niedostępne przeciętnemu człowiekowi, ale też i obserwacja współczesnego człowieka wskazuje na istnienie wrodzonej tęsknoty za odnalezieniem Tego, w którym urzeczywistnia się pełnia i prawda ludzkiego istnienia. Mistyka więc pozwala poznać człowiekowi, że w autentycznym życiu duchowym chodzi o coś więcej niż o nadzwyczajne zjawiska, czy o negatywne ustosunkowanie się do rzeczywistości nadprzyrodzonej. Chodzi o przyszłość człowieka szukającego Boga, a także o przyszłość Kościoła i ludzkości.

Na początku odpowiedzmy sobie samym. [ 1 ] Czy jako ludzkie istoty odczuwamy miłość? Czy dajemy wyraz miłości? Czy miłość jest naszym przyjacielem czy też budzącym przerażenie wrogiem? Czy pozwalamy sobie samym na doświadczanie odczuwanej przez nas miłości czy też wypieramy to doświadczenie? Czy posiadamy zespół zachowań doświadczenia miłości?

Aleksander Jacyniak SJ
Jezuita, rekolekcjonista, kierownik duchowy, autor artykułów i ksiązek o duchowości.

Ten sposób pogłębionego kontaktu ze Słowem Bożym nawiązuje mocno do klasycznego schematu modlitwy medytacyjnej, zaproponowanego przez św. Ignacego Loyolę w książeczce "Ćwiczenia Duchowe".

W ciągu wieków związane były z Jasną Górą różne bractwa, Trzeci Zakon św. Franciszka, wskrzeszone w początkach XX w. Arcybractwo Różańcowe, sodalicje maryjne, Zjednoczenie Pań o Działalności Katolickiej, Prymasowski Instytut Ślubów Narodu i Jasnogórska Rodzina Różańcowa.

Ewa Leśniewska OCDS
Autorka jest członkiem wspólnoty ŚZKB.

Wspólnoty Śląskie Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Krakowskiej z Archidiecezji Katowickiej od 45 lat spotykają się na swoich comiesięcznych spotkaniach międzywspólnotowych w kościele p.w. Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach- Wełnowcu w celu pogłębienia duchowości chrześcijańskiej. (...)

Formacja w Ruchu przebiega w dwojaki sposób:
w ciągu roku poprzez pracę w małych grupach (kręgach Domowego Kościoła) oraz
w czasie 15-dniowych rekolekcji letnich.
Celem formacji jest doprowadzenie do odkrycia i podjęcie swego powołania we Wspólnocie Kościoła. Na formację znaczący wpływ wywarły wydarzenia w życiu Kościoła, które przez ks. Franciszka były odczytywane jako "głos Ducha Świętego do Kościoła". Przykładem może być Sobór Watykański II, którego dokumenty inspirowały kolejne etapy formacyjne.

Katecheza II z cyklu "Filary duchowości dominkańskiej": Katechezy ADONAI w 2002-2003 roku wygłoszona przez Ojca Jakuba Gonciarza OP w dniu 8 listopada 2002.

Problem zachowywania rad ewangelicznych, które stanowią jeden z filarów duchowości dominikańskiej, będzie prawdopodobnie najtrudniej przełożyć na rzeczywistość ludzi świeckich. Zacznę więc od wyjaśnienia, czym są rady ewangeliczne.

Doświadczanie Boga w codziennym życiu jest centralnym zadaniem, wyzwaniem chrześcijanina, jest czymś, co nadaje sens naszemu życiu. Szukać Boga w codzienności oznacza poszukiwać głębokiego znaczenia naszego istnienia. Dostrzeganie i znajdowanie Boga, miłości Bożej stanowi sens naszego powołania, prawdziwe serce i rdzeń naszego istnienia.

Domowy Kościół jest integralną częścią Ruchu Światło-Życie przeznaczoną dla małżeństw. Jest to owoc poszukiwań Założyciela - ks. Franciszka Blachnickiego formacji dla chrześcijan realizujących swe powołanie w małżeństwie. Gdy rozrosły się oazy dla dzieci i młodzieży Założyciel szybko odkrył naglącą potrzebę opracowania takiej formacji, która co do formy, treści i duchowości odpowiadałaby potrzebom i możliwościom rodzin. Po spotkaniu z ruchem „Equipes Notre Dame” ks. Franciszek odkrył zbieżność celów i metod. Tam spotkał to, co można nazwać „duchowością małżeńską”.

Wstęp
Oddziaływanie formacyjne w środowisku Instytutu Studiów nad Rodziną skierowane jest tak ku przyszłym „apostołom rodziny”, jak i ku samym rodzinom – poprzez posługujący Instytutowi Studiów Instytut Świecki Życia Konsekrowanego Świętej Rodziny. W jednym i drugim wypadku formacja religijno-duchowa jest odpowiedzią na postulat integralności rozwoju człowieka i podejmowana jest w duchu odpowiedzialności za rozwój własny i innych.