Przygotowanie do założenia rodziny
Wybór wiary w Boga, odnalezienie swojego miejsca i powołania w Kościele mogą stać się udziałem człowieka w różnym czasie i na różne sposoby. Jest to tajemnica Boga i człowieka, tajemnica Łaski i ludzkiej wolności. Dorośli ludzie, którzy odnajdują się nawzajem w miłości i zawierają przed Bogiem związek małżeński tworząc rodzinę ośmielają się mieć nadzieję, że mimo wszystkich przeciwieństw i osobistych trudności tworzą razem coś, co ich nieskończenie przerasta. Nie jest to krucha więź ludzkich emocji, ale udział w miłości samego Boga, która jest silniejsza niż śmierć.

Decyzja o zawarciu małżeństwa lub świadomość, że przed taka decyzją staniemy wpływa na poszukiwanie oparcia we wspólnocie, która podobnie pojmują tę rzeczywistość. Ludzie trafiający do Wspólnoty Życia CHrześcijańskiego (WŻCH) pochodzą z różnych rodzin, często z rodzin rozbitych, obojętnych religijnie, wycofanych z funkcji wychowawczych. W społeczeństwie zsekularyzowanym niełatwo jest znaleźć miejsce, w którym mogliby dojrzewać duchowo, społecznie, czasem również emocjonalnie…Trafia tu wiele osób dla których wiara jest nie tyle dziedzictwem, co wyborem, do którego dochodzi się z wielkim trudem. Są też osoby, pochodzące co prawda z rodzin katolickich, które widzą jednak, że w obecnych czasach nie wystarczy proste powielanie wzorów zachowań religijnych przyjętych w ich domach rodzinnych. Szukają pogłębionej wiary i osób, z którymi mogły by dzielić to doświadczenie wypracowując nowe formy, bardziej odpowiadające potrzebom społeczeństwa zsekularyzowanego, w którym żyją.
WŻCH daje takim osobom przestrzeń (wspólnota) i narzędzia wzrostu (metody ignacjańskie), dzięki czemu przygotowują się lepiej do sakramentu małżeństwa i dojrzałego podjęcia swoich ról w rodzinie.
Członkowie zsekularyzowanego społeczeństwa zapragnąwszy żyć ewangelią, a świadomi swojej słabości, nie mają złudzeń, że uda im się to zrobić w pojedynkę.Wspólnota WŻCH dzięki genialnemu duchowi myśli ignacjańskiej nastawiona jest na możliwie największą indywidualizacje drogi osobistego rozwoju wiary w łączności ze wspólnotą.

Pomoc w podjęciu i zrozumieniu powołania do macierzyństwa i ojcostwa
W świecie zsekularyzowanym dzieci są często traktowane jako antywartość i przeszkoda w samorealizacji. WŻCH uczy przyjmować dzieci jak największy skarb jaki tylko może być powierzony człowiekowi przez Boga, jako szczególne powołanie do służenia najsłabszym i do budowania lepszego świata. Uczy traktować powołanie do macierzyństwa i ojcostwa ze czcią i radością, należną udziałowi w Bożym cudzie Stworzenia. Uczy rozumieć, że powszechne powołanie do rodzicielstwa jest związane z dojrzałością chrześcijańską i nie ogranicza się do prokreacji.

Wychowanie dzieci – przez przykład i towarzyszenie duchowe. Wzory ignacjańskie
W wychowaniu dzieci starannie dbamy o ich rozwój duchowy korzystając z ignacjańskich metod towarzyszenia duchowego. Szanując autonomię i odmienność każdej ludzkiej ścieżki prowadzącej do Boga, nieustannie rozeznajemy w jaki sposób mamy tu i teraz służyć naszym dzieciom i współmałżonkowi.  Dbamy o znalezienie jak najlepszych spowiedników i katechetów dla naszych dzieci, wymieniamy się doświadczeniami i pomysłami w przybliżaniu dzieciom prawdy Ewangelii.
Staramy się być dla naszych dzieci wzorem nie tylko w wymiarze religijnym, ale również moralnym, społecznym, kulturowym pomagając im – przez przykład - odnaleźć miejsce chrześcijanina w świecie zsekularyzowanym.


Otwartość i apostolstwo rodziny chrześcijańskiej w społeczeństwie zsekularyzowanym
Z rozeznawania duchowego dotyczącego powołania rodziny chrześcijańskiej  w Kościele wynika dla nas zrozumienie konieczności otwarcia rodziny chrześcijańskiej (oczywiście w rozumny sposób) na osoby potrzebujące pomocy. Przede wszystkim na dzieci.
Sytuacja dzieci w społeczeństwie zsekularyzowanym jest bowiem szczególnie trudna.
Za dzieci odpowiada rodzina. Jakaś cząstka tej odpowiedzialności spoczywa szczególnie na rodzinach chrześcijańskich. Pogłębione rozumienie przysięgi małżeńskiej prowadzi do podjęcia odpowiedzialności również za dziecko obce, które także w jakiś sposób jest rodzinie chrześcijańskiej powierzone.
Tylko rodzina, jako żywa wspólnota miłości jest miejscem naturalnego rozwoju człowieka.
W społeczeństwie zsekularyzowanym, rodzina musi nie tylko przetrwać, ale przygarniać tych, którzy jej w sensie duchowym i materialnym nie mają.
Oprócz działań doraźnych powołaniem rodziny są stałe zaangażowania na rzecz konkretnego dziecka potrzebującego, które Bóg postawi na jej drodze.
Rodzina ma największe możliwości wszechstronnego, indywidualnego i wiernego świadczenia o miłości Boga do konkretnego człowieka.

Oto niektóre formy otwierania rodziny na potrzebujących podjęte w wyniku rozeznania potrzeb:

1. Adopcja dzieci nienarodzonych zagrożonych zagładą w łonie matki
2. Adopcja serca – przyjęcie do rodziny i łożenie na utrzymanie głodującego dziecka w Afryce
3. Podjęcie obowiązków matek i ojców chrzestnych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, które często są nie ochrzczone,  w II klasie pragną przystąpić do I komunii.
4. Pomocy w kształceniu ubogiej młodzieży, w postaci materialnej i nie materialnej  - przyjaźni i gościnności, dostarczania lektur, wspieranie ich wysiłków.
5. Pomoc - przez indywidualny kontakt - dzieciom niepełnosprawnym przebywającym w ośrodkach daleko od domu .
6. Pomoc – przez indywidualny kontakt - sierotom z domów dziecka i placówek wychowawczych
7. Pomoc kolegom i koleżankom naszych dzieci, otwarcie przed nimi możliwości udziału w naszym życiu rodzinnym i religijnym.
8. Pomoc ubogim rodzinom wielodzietnym. Chodzi o pomoc stałą, materialną, połączoną z kontaktem osobistym.
9. Stałe indywidualne zaangażowanie konkretnych rodzin na rzecz starych samotnych ludzi w domach opieki.

Zorganizowane formy działania rodziny chrześcijańskiej w społeczeństwie zsekularyzowanym
Podejmując w pełni odpowiedzialność za wychowanie naszych dzieci nie jest nam obojętne w jakim środowisku wzrastają oraz kto i w jaki sposób je kształtuje. Jako członkowie WŻCH uznaliśmy za potrzebne powołać stowarzyszenie rodziców, które stawia sobie za cel uzyskanie przez rodziców wpływu na kształt szkolnej edukacji i wychowania dzieci.
Konstytucyjne prawa rodziców bywają często lekceważone na poziomie lokalnym, a rodzice nie znając własnych praw i nie mając instytucjonalnego oparcia stają do nierównej walki. Rozeznaliśmy, że potrzebą chwili jest nie tylko zrzeszenie się rodzin dzieci niepełnosprawnych, ale również rodzin dzieci pełnosprawnych, którym zależy na właściwym i zgodnym z ich przekonaniami wychowaniu dzieci w szkole. Celem Edukacyjnego Stowarzyszenia Rodziców jest właśnie wspieranie edukacji i wychowania w szkołach.
Jedną z pierwszych form aktywności EPR było przeprowadzenie zbiórki podręczników w warszawskich liceach i przekazanie ich (we współpracy z Funduszem Stypendialnym Wspólnoty Chleb Życia) ubogiej młodzieży z okolic Ostrowca Świętokrzyskiego.