326 W obliczu Objawienia działalność ekonomiczna musi być postrzegana oraz prowadzona jako świadoma odpowiedź na wezwanie Boga skierowane do każdego człowieka. Został on postawiony w ogrodzie rajskim, aby go doglądał i strzegł, korzystając z niego według ustalo­nych limitów (por. Rdz 2,16-17), zobowiązując się do jego ulepszania (por. Rdz 1,26-30; 2; 15-16; Mdr 9,2-3). Stając się świadkiem wielko­ści i dobroci Stwórcy, człowiek zmierza do pełnej wolności, do której wzywa go Bóg. Odpowiednie zarządzanie uzyskanymi darami, w tym również dobrami materialnymi, jest działaniem sprawiedli­wym w stosunku do siebie oraz do innych ludzi: to, co się otrzymuje, musi być dobrze wykorzystane, przechowywane, powiększane, we­dług nauki płynącej z przypowieści o talentach (por. Mt 25,14-30; Łk 19,12-27). Działalność ekonomiczna oraz postęp materialny muszą słu­żyć człowiekowi i społeczeństwu-, jeżeli człowiek poświęca się temu z wiarą, nadzieją i oddaniem uczniów Chrystusa, również ekonomia i postęp zamienią się w przestrzeń zbawienia i uświęcenia. (…) Jezus streszcza całe Objawienie, naka­zując wierzącym bycie bogatym u Boga (por. Łk 12,21): w tym celu jest również przydatna gospodarka, kiedy nie zdradza swojego prze­znaczenia jako narzędzie niezbędne dla całościowego rozwoju czło­wieka, społeczeństw i jakości ludzkiego życia. (jan paweł II, Encyklika Laborem exercens, 25-27: AAS 73 (1981) 683-647).

Kompendium Nauki Społecznej Kościoła, Papieska Rada Iustitia et PAX, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2005