Zespół Koordynujący Ogólnopolską Radą Ruchów Katolickich
Obecna sytuacja społeczna i polityczna jak również obecność ORRK wśród organizacji pozarządowych oraz wpływ na ich działalność zmusza nas do aktywnego uczestnictwa na innych płaszczyznach niż dotychczas. Zachodzi potrzeba, byśmy nie zaniedbując prowadzonej dotychczas działalności rozszerzyli zakres naszych prac szczególnie o problemy społeczne, samorządowe i integracyjne z innymi instytucjami i organizacjami zarówno w Polsce jak i w Europie. Konsekwencją tej sytuacji jest stworzenie programu działania na lata przełomu drugiego i trzeciego tysiąclecia. Ma to służyć wytyczeniu nowych zadań i nowych dróg dla prowadzonej już przez ruchy i stowarzyszenia działalności.
1. Rozwijanie formacji duchowej i społecznej członków ruchów i stowarzyszeń.
W zakres pracy wchodzi zasadniczo główna część problematyki prowadzonej dotychczas przez Zespół Koordynujący, ze szczególnym zaakcentowaniem takich form i rozwiązań, które odpowiadają znakom czasu, rozpoznanym już w nauczaniu Kościoła i w nauczaniu Ojca Świętego.
Do zadań dotyczących tej problematyki zaliczamy:
- refleksje nad formacją duchową ruchów i stowarzyszeń, zmierzające do określenia i podjęcia aktualnych wezwań i zadań początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa,
- przygotowanie liderów ruchów i stowarzyszeń do aktualnych zadań, przez prowadzenie spotkań, szkoleń i rekolekcji,
- wydawanie publikacji pomocnych w pracy formacyjnej dla ruchów i stowarzyszeń,
- promowanie młodych liderów ruchów i stowarzyszeń,
- rozeznawanie powołań apostolskich i kształtowanie postawy służebnej w działaniach apostolskich,
- docieranie z działaniami apostolskimi do wszystkich potrzebujących.
2. Współpraca z Diecezjalnymi Radami Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich.
Współpraca zapoczątkowana przed laty i rozwinięta w 1998 r. poprzez Kongresy Diecezjalne skupiona będzie wokół istotnych zadań, którymi są:
- promowanie Diecezjalnych Rad Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich,
- zbieranie informacji o działalności tych Rad,
- dzielenie się doświadczeniami pracy apostolskiej ze strukturami diecezjalnymi,
- analiza i pomoc w rozwiązywaniu problemów na jakie te Rady napotykają,
- współpraca i ustalenie wzajemnych relacji między Radami Diecezjalnymi a ORRK.
3. Tworzenie warunków do nowej ewangelizacji.
Trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa, w oparciu o naukę II Soboru Watykańskiego jak i nauczanie Jana Pawła II stawia przed nami nowe zadania ewangelizacyjne:
- tworzenie warunków do wymiany doświadczeń i określenia sposobów prowadzenia ewangelizacji w poszczególnych ruchach,
- uwrażliwienie na problemy duchowe osób rozpoczynających ewangelizację i wspieranie w rozwiązywaniu tych problemów,
- współpraca między lokalnymi wspólnotami mająca za zadanie doprowadzić do wzajemnego otwarcia i ewangelizacji w parafiach, diecezjach,
- przygotowanie propozycji nowych form ewangelizacji dla wspólnot lokalnych,
- wykorzystywanie nowych możliwości przekazu informacji w ewangelizacji,
- uświadamianie członków ruchów o konieczności aktywnego uczestnictwa w ewangelizacji zaangażowanie się ruchów i stowarzyszeń w dziedzinie misji osób świeckich w Europie i na innych kontynentach.
4. Współpraca z organizacjami pozarządowymi w Polsce i Europie.
Udział organizacji pozarządowych, w tym katolickich, w życiu publicznym otwiera możliwość wpływu na ustawodawstwo, korzystania, choć trudnego, z finansów publicznych, czy też uczestnictwa w zespołach roboczych rządu.
Prowadzi to do rozszerzenia dotychczasowej działalności ORRK w następujących kierunkach:
- nawiązanie współpracy z innymi krajowymi organizacjami pozarządowymi,
- tworzenie i kreowanie prawa polskiego, w oparciu o standardy światowe (demokratyczne), określającego funkcjonowanie organizacji pozarządowych,
- promocja katolickich organizacji pozarządowych w życiu publicznym,
- tworzenie lobbingu katolickich organizacji pozarządowych w Parlamencie, Rządzie i w biznesie,
- troska o prawa wolontariatu w Polsce,
- współpraca z organizacjami pozarządowymi na płaszczyźnie europejskiej i światowej,
- starania o przedstawicielstwo ORRK jako organizacji pozarządowej w Parlamencie Europejskim i Unii Europejskiej.
5. Zaangażowanie się we współpracę z samorządami lokalnymi.
Większość ruchów i stowarzyszeń katolickich działa na terenie lokalnym. Członkowie ruchów i stowarzyszeń są bardzo często radnymi a czasem i decydentami. Ich działania mają służyć mieszkańcom, tym samym również członkom ruchów działających na danym terenie.
Stawia to przed członkami ruchów następujące zadania:
- tworzenie płaszczyzny spotkań i współpracy między członkami samorządów pochodzącymi z ruchów i stowarzyszeń,
- aktywna współpraca ruchów i stowarzyszeń z samorządami lokalnymi,
- rozeznanie powstałych problemów na płaszczyznach lokalnych i szukanie rozwiązań zarówno w skali lokalnej jak i ogólnopolskiej, - pomoc w rozwiązywaniu problemów społecznych na jakie napotyka samorząd,
- promowanie przez członków samorządów pochodzących z ruchów współpracy z organizacjami katolickimi,
- wspieranie członków samorządów lokalnych wywodzących się z ruchów i stowarzyszeń katolickich w działaniach wolnych od uwikłań w układy lokalne i destrukcyjne.
6. Zaangażowanie się w rozwiązywanie aktualnych problemów społecznych.
Członkowie ruchów i stowarzyszeń nie mogą pozostawać obojętni na problemy jakie dotykają polskie społeczeństwo. Są to problemy trudne i czasem dość odległe od działalności ruchów czy stowarzyszeń. Nikt jednak nas jako chrześcijan nie zwolni z udzielania pomocy, a często od rozwiązywania tych spraw. Musimy włączyć się do rozwiązywania problemów społecznych w naszym kraju.
Pociąga to za sobą zaangażowanie w następujące dziedziny:
- uwrażliwianie rodziny i społeczeństwa na postawy prorodzinne i prospołeczne,
- kształtowanie bezpieczeństwa pojedynczych obywateli i systemów bezpieczeństwa w środowiskach lokalnych,
- walka z patologiami społecznymi: alkoholizmem, narkomanią, pornografią, subkulturami młodzieżowymi, sektami oraz z przemocą w rodzinie,
- stworzenie systemu pomocy dla ofiar przestępstw, rodzin patologicznych, osób uzależnionych oraz kształtowanie postawy pomocy osobom bezdomnym i nie posiadającym środków do życia,
- pomoc w rozwiązywaniu problemów bezrobocia,
- uświadomienie obywateli o moralnej szkodliwości przekraczania prawa, także tego, które uważa się za mniej istotne jak kodeks drogowy czy prawo podatkowe.
7. Tworzenie właściwych warunków do wykorzystania środków społecznego przekazu.
Rozwój techniki i teleinformatyki wprowadza coraz to nowe i doskonalsze środki do przekazywania informacji. Mogą one przynieść wiele dobra, pomóc w ewangelizacji, ale mogą również wpływać negatywnie na obraz życia i przyczyniać się do jego patologii.
Nasze działania muszą objąć:
- edukację w kierunku właściwego korzystania z mediów,
- uświadomienie społeczeństwa o nadmiernym czasie poświęconym oglądaniu telewizji (uzależnienie od telewizji) i korzystaniu z komputerów,
- dążenie do stworzenia kontroli społecznej nad telewizją i radiem publicznym,
- oddziaływanie na stacje komercyjne radiowe i telewizyjne, aby zachowywały określone wartości moralne,
- kształtowanie oraz promocję mediów katolickich i mediów prowadzonych przy udziale ruchów i stowarzyszeń katolickich,
- stworzenie stałej informacji w mediach o ruchach,
- wykorzystanie środków multimedialnych do prowadzenia ewangelizacji i formacji.
Realizacja tego programu będzie możliwa przez powołanie w ramach ORRK zespołów tematycznych, które prowadziłyby prace na wybranych płaszczyznach. Wybór takich osób z grona Zespołu Koordynującego jak i innych członków ORRK powinien nastąpić możliwie szybko. przy wyborze musimy się kierować fachowością, chęcią pracy i potrzebą rozszerzenia i odmłodzenia grona osób aktywnych.
Źródło: Rada Ruchów Katolickich. Biuletyn Informacyjny Sekretariatu ORRK, numer 16, 1999 rok
