O. Adam Schulz SJ

Przewodniczący ORRK

Jubileuszowy rok łaski niesie Dobrą Nowinę każdemu. Tym, którzy zwątpili w Miłość i Miłosierdzie Boga, pragnie On na nowo ukazać swoje Oblicze Miłości. Wszystkim, którzy cierpią niedostatek, lub dotyka ich niesprawiedliwość społeczna daje szansę doświadczenia dobra. Bóg pragnie w tym wyjątkowym roku obdarzyć każdego swoją szczególną łaską. Trzeba jednak podjąć działania, które pomogą nam wcielać ją w życie.

Wiele razy słyszeliśmy Dobrą Nowinę, która docierała do naszych serc, jednak kondycja ludzka sprawia, że wobec nowych wezwań i doświadczeń Życiowych potrzebujemy na nowo zanurzyć się w Słowie Miłości i Nadziei, aby nabrać sił na dalszą drogę. Jubileusz jest dobrą okazją, aby na nowo usłyszeć Słowo od Boga, które nas umocni. Te niepowtarzalne Słowa Życia i Nadziei będziemy mogli usłyszeć w naszej parafii, która w tym czasie będzie organizować różnorodne formy rekolekcji, na spotkaniu wspólnoty, czy podczas pielgrzymowania, jak również w zaciszu własnego domu czytając Ewangelię lub książkę, która ją przybliża.

Łaska Wielkiego Jubileuszu niesie nam nową szansę pojednania się przede wszystkim z Bogiem. Bóg, który jest Miłosierdziem, zawsze jest otwarty na człowieka. To człowiek od Niego się oddala, albo o Nim zapomina. Uczciwy rachunek sumienia zakończony spowiedzią pozwala nam na nowo przyjąć dar synowskiej więzi z Bogiem. Zachęcam do takiego rachunku sumienia, który z jednej strony pomoże nam w Duchu Prawdy odczytać dobro, jakie Bóg wydobywa z naszego serca dla innych, a z drugiej dostrzec to, co jest w naszym postępowaniu złe, co niszczy lub osłabia nasze bycie darem dla innych. Podczas trwania Jubileuszu w każdej diecezji są wyznaczone kościoły, w których dyżurują kapłani przez cały dzień, tak aby każdy mógł odbyć jubileuszową spowiedź.
Pojednanie z Bogiem prowadzi do pojednania z ludźmi. Zdarza się czasami tak, że chętnie korzystamy z przebaczenia Boga oraz innych ludzi, natomiast sarni nie chcemy przebaczyć innym krzywd, które wyrządzili nam. Rok Święty jest czasem, w którym jesteśmy wezwani do przebaczenia każdemu, kto wyrządził nam jakąkolwiek krzywdę świadomie lub nieświadomie. Jest to czas kiedy jesteśmy wezwani do pojednania nie tylko w wymiarze indywidualnym, ale i społecznym. Jego łaska daje tę siłę, aby zarówno nasze rodziny jak również społeczności lokalne i szersze pojednały się ze sobą.

„Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim; by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski Pana” (por. Iz 61,1-2).
Tak wielu ludzi doświadcza nędzy, niesprawiedliwości. Łaska Roku Jubileuszowego zaprasza nas do bardziej zdecydowanych działań zmierzających do ulżenia ich losowi. W wielu krajach podejmowane są kroki, aby zredukować zadłużenia krajów biednych, by wprowadzić programy społecznej pomocy, które mają zaradzić nędzy, zarówno w wymiarze lokalnym, jak i międzynarodowym. Każdy z nas ma swoich biednych, którzy zostali mu zadani przez życie. Spróbujmy w tym roku ich dostrzec i wyjść do nich z pomocną ręką. Nawet jeśli będzie to niewielka pomoc materialna, społeczna, czy duchowa, na pewno ulży ich biedzie. A może instytucja, zakład pracy, w którym pracujemy, podejmie bardziej zdecydowane inicjatywy zmierzające do pomocy biednym -zainspirujmy do tego osoby odpowiedzialne za takie działania.
Rok Jubileuszowy to rok poszerzania sprawiedliwości społecznej. Oprócz bezpośredniej pomocy ważne są kroki podejmowane przez struktury powołane do służenia innym. Niech święty czas zainspiruje samorządowców, polityków, ludzi biznesu do takiej zmiany prawa i zasad funkcjonowania naszego życia społecznego, aby było w nim więcej sprawiedliwości i rzetelnej troski o dobro wspólne. Duża rolę mogą tu odegrać organizacje pozarządowe.

Wprawdzie żyjemy w kraju o wyraźnej przewadze jednego wyznania, nie zwalnia to nas jednak z wysiłków zmierzających do pogłębienia ekumenii. Ekumenizm, czyli dążenie do jedności, jest przede wszystkim postawą serca, które jest otwarte na różne doświadczanie Boga i różnorodne tradycje życia chrześcijańskiego. W Polsce może nam grozić zamknięcie na budowanie jedności między różnymi wyznaniami i religiami, ponieważ nie mamy zbyt wielu okazji, aby weryfikować na co dzień naszą wrażliwość na ludzi innych wyznań czy religii. Może w tym szczególnym toku uda się nam uczestniczyć w jakimś spotkaniu ekumenicznym w naszym mieście, lub przynajmniej częściej podejmować modlitwę w intencji rozwoju ekumenizmu i dialogu międzyreligijnego w Polsce i na świecie.

Ewangelizacja to pomoc innym w odkrywaniu obecności Boga w ich życiu. Jubileusz to nowa wiosna ewangelizacji. W tym czasie podejmowane są różnorodne spotkania, rekolekcje ewangelizacyjne. Dziś wielu ludzi szuka spotkania z żywym Bogiem, choć nie zawsze są świadomi, że szukają właśnie Boga. W dobie kryzysu kultury wielu ludzi szuka sensu swojego Życia, swojej pracy i zaangażowania, pyta o obecność Boga w cierpieniu, w doświadczeniu pustki oraz niesprawiedliwości i biedy. Sami nie mają tyle sił i możliwości, aby odkryć drogę życia i nadziei, stąd potrzebują pomocy innych, którzy ukażą im, gdzie jest Bóg i ku czemu ich prowadzi. Codzienność niesie wiele okazji do tego, aby innym w sposób przez nich akceptowany z poszanowaniem ich dotychczasowej więzi z Bogiem ukazywać, gdzie dziś dla nich jest Bóg ze swoją Miłością.

Wiek XX stał się wiekiem świadków. Dzisiaj wiara i jej wyznawanie wiąże się z dawaniem radykalnego świadectwa wierności Bogu i Ewangelii w obliczu kultury, stylu życia i mody, która jest obojętna lub wroga wobec wartości ewangelicznych. Po bolesnych doświadczeniach konfrontacji z faszyzmem, komunizmem, dzisiaj staje przed nami, jako ludźmi wiary, kolejna konfrontacja z kulturą, która skłania nas do tanich kompromisów z naszym sumieniem, z wyznawanym przez nas światem wartości ewangeliczno-etycznych.
Każdy dzień niesie nowe wezwania, które płyną do nas z różnych środowisk, od kolegów w pracy, rodziny, mediów, opinii publicznej, które zachęcają nas, abyśmy nie byli „naiwni”, ale w imię nowoczesności rezygnowali krok po kroku z wierności swojemu sumieniu i 10. przykazaniom. Najczęściej zdrady, odejścia nie muszą się wyrażać w całkowitym zaprzeczeniu wyznawanych wartości, ale jesteśmy zachęcani do tego, aby dzień po dniu po trochu siebie zaprzedawać, lub przytępiać ostrość naszych osądów. Dopiero po jakimś czasie widzimy, że odeszliśmy od naszego sumienia, Boga, wartości. Abyśmy mogli wytrwać ważne jest pomaganie sobie nawzajem w zachowaniu wierności swojemu sumieniu. Łaska Wielkiego Jubileuszu winna nas wesprzeć w odważnym dawaniu świadectwa.

Jubileusz to czas świętowania i dziękczynienia. Dziękujemy Bogu, za to, ze z miłości do nas wcielił się, stał się jednym z nas i narodził się 2000 lat temu. Wiele uroczystości przygotowywanych przez Kościół na Jubileusz ma podkreślać dziękczynny charakter tego czasu.
W życiu łatwiej nam przychodzi prosić, trudniej dziękować, jednak ludzie, którzy w swoim życiu duchowym podejmują dziękczynienie, szybciej wzrastają duchowo. Dziękczynienie wyzwala nas z postawy roszczeniowej wobec Boga i otwiera na współpracę z Nim w „pogodnym” kształtowaniu naszego życia i realizacji Jego woli. Ludzie, którzy częściej trwają w postawie dziękczynienia wobec Boga, są bardziej radośni wewnętrznie i pełni pokoju, nawet w sytuacjach trudnych. Myślę, że ta większa porcja dziękczynienia i uwielbienia w Roku Jubileuszowym przyczyni się do tego, że z większą odwagą wejdziemy w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa.

Zapraszamy wszystkie ruchy i stowarzyszenia działające w Polsce do udziału w Narodowej Pielgrzymce Polaków z okazji Jubileuszu do Rzymu. W ramach pielgrzymki będą dwa dni wspólne dla wszystkich pielgrzymów 6 i 7 lipca br. oraz 8 lipca dzień polskich ruchów i stowarzyszeń w Rzymie. W pozostałych dniach między 1 a 10 lipca każda grupa pielgrzymkowa ma swój indywidualny program.
6 lipca – jest przewidziane spotkanie z Ojcem Świętym Janem Paweł II oraz wspólna Eucharystia na placu świętego Piotra.
7 lipca – zaplanowano Msze święte w 3 Bazylikach Większych: św. Jan na Lateranie, Matki Bożej Większej oraz św. Pawła za Murami, a wieczorem na Koloseum Narodowe Misterium Krzyża.
8 lipca – Dzień ruchów i stowarzyszeń: Spotkanie wspólne w Kościele św. Ducha znajdują się tam relikwie św. Faustyny) oraz Msza św. w Bazylice św. Piotra przy ołtarzu Tronu św. Piotra.

Udajemy się na Pielgrzymkę Jubileuszową do Rzymu, aby podjąć łaskę Wielkiego Jubileuszu. Jako ruchy i stowarzyszenia pragniemy odnowić naszą wiarę oraz wierność życia charyzmatami naszych ruchów i stowarzyszeń. Pragniemy jednocześnie podziękować Bogu za posługę Piotra naszych czasów, Polaka Jana Pawła II oraz zacieśnić naszą więź z 2000 tradycją naszego Kościoła.