Strona 4 z 6
Inspiracje płynące z II Kongresu Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich
Podczas Kongresu dokonała się wymiana na temat apostolstwa jakie realizujemy oraz rozpoznanie kierunków współpracy między ruchami szczególnie w takich dziedzinach jak:
- ewangelizacja,
- formacja w ruchach,
- pomoc charytatywna, pomoc osobom niepełnosprawnym oraz bezrobotnym,
- praca z młodzieżą, w tym trudną,
- nasze zaangażowanie w życie społeczno-polityczno-gospodarcze,
- formacja etyczno-profesjonalna osób zaangażowanych w życie gospodarcze oraz polityczne,
- nasze zadania wobec promowania rozwoju kultury w Polsce,
- odczytanie roli ruchów w jednoczącej się Europie,
- pomoc polskiej wsi w zachodzących przemianach społecznych,
- praca na rzecz rodzin, szczególnie tych przeżywających trudności,
- rozwój współpracy między ruchami w Kościele lokalnym.
Owoce rozeznania zostały opracowane i wydane w książce: Znak nadziei dla świata i Kościoła, dlatego nie będę ich teraz omawiał i zachęcam do lektury tej tak ważnej dla nas publikacji.
Kiedy patrzymy na panoramę ruchów uwzględniając specyfikę społeczną to widać wyraźnie, że brakuje aktywności ruchów wśród takich grup społecznych jak: dzieci, młodzież, studenci, ludzie żyjący na wsi i w małych miasteczkach. Te środowiska są w tej chwili dla nas wielkim wezwaniem, aby stworzyć warunki, by charyzmat, wartości i apostolstwo naszych ruchów dotarło bardziej zdecydowanie do tych grup ludzi. Do tych środowisk jesteśmy w tej chwili posłani w sposób szczególny przez Pana oczywiście nie zaniedbując tych, w których już działamy. W tych środowiskach jesteśmy obecnie najmniej aktywni i obecni, brakuje nam doświadczenia jak dziś dotrzeć do nich. Kongresy tematyczne wskazały pewne inspiracje, ale trzeba dalej szukać.
Świętość odmieniana na różne sposoby została odczytana jako cel naszej formacji i działalności. Trzeba nam się zastanowić nad tym jak mamy pomagać ludziom stawać się bardziej zjednoczonymi z Bogiem.
Podczas kongresu padło sformułowanie, że członkowie ruchów i stowarzyszeń winni stawać się „świętymi profesjonalistami” w każdym działaniu, od najmniejszych do największych zadań i prac i to jest nasze zadanie.
- ewangelizacja,
- formacja w ruchach,
- pomoc charytatywna, pomoc osobom niepełnosprawnym oraz bezrobotnym,
- praca z młodzieżą, w tym trudną,
- nasze zaangażowanie w życie społeczno-polityczno-gospodarcze,
- formacja etyczno-profesjonalna osób zaangażowanych w życie gospodarcze oraz polityczne,
- nasze zadania wobec promowania rozwoju kultury w Polsce,
- odczytanie roli ruchów w jednoczącej się Europie,
- pomoc polskiej wsi w zachodzących przemianach społecznych,
- praca na rzecz rodzin, szczególnie tych przeżywających trudności,
- rozwój współpracy między ruchami w Kościele lokalnym.
Owoce rozeznania zostały opracowane i wydane w książce: Znak nadziei dla świata i Kościoła, dlatego nie będę ich teraz omawiał i zachęcam do lektury tej tak ważnej dla nas publikacji.
Kiedy patrzymy na panoramę ruchów uwzględniając specyfikę społeczną to widać wyraźnie, że brakuje aktywności ruchów wśród takich grup społecznych jak: dzieci, młodzież, studenci, ludzie żyjący na wsi i w małych miasteczkach. Te środowiska są w tej chwili dla nas wielkim wezwaniem, aby stworzyć warunki, by charyzmat, wartości i apostolstwo naszych ruchów dotarło bardziej zdecydowanie do tych grup ludzi. Do tych środowisk jesteśmy w tej chwili posłani w sposób szczególny przez Pana oczywiście nie zaniedbując tych, w których już działamy. W tych środowiskach jesteśmy obecnie najmniej aktywni i obecni, brakuje nam doświadczenia jak dziś dotrzeć do nich. Kongresy tematyczne wskazały pewne inspiracje, ale trzeba dalej szukać.
Świętość odmieniana na różne sposoby została odczytana jako cel naszej formacji i działalności. Trzeba nam się zastanowić nad tym jak mamy pomagać ludziom stawać się bardziej zjednoczonymi z Bogiem.
Podczas kongresu padło sformułowanie, że członkowie ruchów i stowarzyszeń winni stawać się „świętymi profesjonalistami” w każdym działaniu, od najmniejszych do największych zadań i prac i to jest nasze zadanie.
- Szczegóły
