- Ewangelizacja poprzez środki masowego przekazu
- Rola ruchów i stowarzyszeń katolickich w aktualnej sytuacji Kościoła
- Jedność nie przeszkadza różnorodności, ale ją ubogaca, abp Józef Kowalczyk, Nuncjusz Apostolski
- I Forum Polskiej Młodzieży Katolickiej
- List do uczestników Forum Młodzieży Katolickiej
- Apel Młodzież Forum do Młodych
- Krucjata Modlitwy w Intencji Ojczyzny
- List do Ojca Świętego w sprawie Krucjaty
- Odpowiedź Stolicy Apostolskiej na list o Krucjacie
- Drugi list Zespołu Synodalnego przy RRK
- Prasa i radio w ruchach katolickich
- Przygotowanie do 20-lecia Aktu Konstytutywnego Ruch Światło-Życie
- Mariapoli ‘92
- Spotkania Małżeńskie w Rosji, na Słowacji, Ukrainie i na Litwie
- II Kapituła Franciszkańskiego Zakonu Świeckiego
- Kronika wydarzeń w ruchach i stowarzyszeniach
- Czasopisma wydawane z inspiracji ruchów katolickich w Polsce
- Informacje



Ewangelizacja poprzez środki masowego przekazu
Spotkanie Plenarne RRK 13.06.1992

Spotkanie RRK 13.06.1992 poświęcone było roli środków społecznego przekazu w ewangelizacji. Gościem spotkania był ks. bp. Jan Chrapek, członek Komisji Episkopatu ds. środków społecznego przekazu. Stwierdził on, że prasa, radio i telewizja zostały zdominowane przez ludzi, dla których treści religijne są obce. Sytuacja, jaka wytworzyła się w mass-mediach, stwarza dla ruchów katolickich szczególne wyzwanie, które powinny podjąć zgodnie ze swoim charyzmatem. Ewangelizacja przez środki społecznego przekazu jest zadaniem przede wszystkim ludzi świeckich, którzy powinni być obecni, zgonie z nauką Soboru Watykańskiego II, w strukturach życia publicznego. Bp Jan Chrapek wskazał na następujące sposoby udziału ruchów w mass-mediach:
- poprzez pobudzanie czytelnictwa religijnego,
- kolportaż prasy, książek i filmów o tematyce religijnej,
- podejmowanie prób konkretnego zaangażowania się w mass-media (wrażliwość religijną trzeba w tym przypadku uzupełnić wiedzą na temat posługiwania się narzędziami przekazu),
- wypracowanie języka przekazu treści religijnych,
- tworzenie „małych mediów”, tzn. kaset audio, video, montaż slajdów i realizacja gablot przy kościołach.
Pełny tekst wystąpienia ks. bpa Jana Chrapka opublikujemy w następnym numerze Biuletynu.
Podczas spotkania poinformowano o zgłoszeniu do Sekretariatu Synodu Plenarnego zespołu synodalnego przy RRK. Podjęto również decyzję zainicjowania, wspólnie z redakcją „Listu”, Krucjaty Modlitwy w Intencji Ojczyzny, jako odpowiedź na apel papieża Jana Pawła II. Rada przyjęła jednogłośnie do swojego grona Wspólnoty Wieczernikowe.


Rola ruchów i stowarzyszeń katolickich w aktualnej sytuacji Kościoła
Spotkanie Plenarne RRK 7.11.1992

Spotkanie RRK 7.11.1992 r. poświęcone było zagadnieniu obecności ruchów w Kościele i społeczeństwie. W spotkaniu uczestniczył Nuncjusz Apostolski w Polsce, ks. abp. Józef Kowalczyk. Obecność Nuncjusza Apostolskiego na spotkaniu RRK była dla nas dużym przeżyciem, oraz kolejnym znakiem dostrzegania roli ruchów katolickich w Kościele polskim.
Na wstępie o. Adam Schulz SJ dokonał prezentacji Rady oraz poszczególnych ruchów w niej zaangażowanych. Przestawił również drogę tworzenia się RRK. Następnie wywiązała się dyskusja na temat nadziei i problemów związanych z aktywnością, ruchów w Kościele w obecnej sytuacji, oraz współpracy świeckich i duchowieństwa.
Ks. abp. Józef Kowalczyk podzielił się z uczestnikami spotkania spostrzeżeniami nt. roli ruchów katolickich w życiu Kościoła i społeczeństwa w aktualnej sytuacji w Polsce. Przypomniał, że słowa z Ewangelii wg św. Mateusza „Idźcie i wy do mojej winnicy” (Mt 20,4) skierowane są, nie tylko do biskupów, kapłanów, zakonników i zakonnic, lecz również do świeckich, których Bóg wzywa osobiście, powierzając im do spełnienia misję świadczenia o Chrystusie w Kościele i świecie.
Ks. Nuncjusz zauważył, że obecnie rozpowszechniona jest niewłaściwa świadomość Kościoła, który na ogół utożsamiany jest z hierarchię i zakonami. Naszą wspólną winą jest to, że nie potrafiliśmy ukazać właściwego wymiaru Kościoła - communio. Wszyscy musimy przezwyciężać w sobie ducha nieufności, albowiem przesiąknęliśmy nim w poprzedniej epoce. Wiele trudności wewnątrz Kościoła, także w relacjach hierarchia - świeccy, będziemy mogli wówczas pokonywać. Chodzi o to, żeby Kościół w Polsce był autentyczną wspólnotą Ludu Bożego rozumiejącego się i w sposób różnorodny realizującego swoje powołanie do dawania świadectwa. Nadzieję spostrzegano w bardziej dynamicznym odradzaniu się Ruchów oraz aktywności ludzi świeckich w świadczeniu o Chrystusie we współczesnej Polsce.
W spotkaniu uczestniczyli: ks. bp Edward Samsel, Asystent Kościelny Rady, ks. bp. Bronisław Dembowski, przewodniczący Sekretariatu, oraz liderzy trzydziestu ruchów katolickich w Polsce.
Centrum spotkania stała się Eucharystia, gdzie po raz kolejny doświadczyliśmy jedności, nie tylko między ruchami, ale też z Kościołem hierarchicznym, czego znakiem szczególnym było przewodniczenie Eucharystii przez ks. abpa Stanisława Kowalczyka oraz słowa homilii, którą wygłosił. Tekst homilii przedstawiamy poniżej.
Podczas spotkania przedstawiciele ruchów dzielili się swoimi doświadczeniami na temat bieżącej pracy, omawiali zagadnienia związane m.in. z włączeniem się poszczególnych ruchów w prace II Synodu Plenarnego, z ewangelizacją i apostolstwem wśród młodzieży. Spotkanie było kolejnym wyrazem jedności pośród różnorodności posług, charyzmatów, form życia i apostolatów.  


Jedność nie przeszkadza różnorodności, ale ją ubogaca
Homilia Nuncjusza Apostolskiego Abp Józefa Kowalczyka na Mszy św. dla Rady Ruchów Katolickich, 7 listopada 1992

Drodzy Bracia w Biskupstwie, Bracia w Kapłaństwie,
Umiłowani Bracia i Siostry w Chrzcie Świętym!

1. „Bardzo się ucieszyłem w Panu” (Flp 4,10) - tymi słowami, będącymi echem słów św. Pawła i wyrazem mojej radości z dzisiejszego spotkania, rozpoczynam tę homilię. Po szczerej i otwartej rozmowie, razem uczestniczymy w Ofierze Eucharystycznej Jezusa Chrystusa. ”Jest to Ofiara - przypomina Jan Paweł II - która daje nowe życie w Duchu Świętym. Jest to Ofiara, w której to nowe życie trwa w mocy Chrystusowego Zmartwychwstania. Trwa i stale się odnawia z pokolenia na pokolenie" (homilia z 14.08.1991, n.2). Tu - podczas Eucharystii - najpełniej możemy się czuć „współobywatelami świętych i domownikami Boga” (Ef 2,19): braćmi w wyznawaniu tej samej wiary i przyjaciółmi, gromadzącymi się przy jednym stole eucharystycznym. To musi być podstawowe doświadczenie każdego z nas, jeśli chcemy w pełnej komunii uczestniczyć w misji Jezusa, żyjącego w Kościele.
2. Zacząłem tę homilię słowami św. Pawła, więc za nim konsekwentnie powiem więcej: „Bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie” (Flp 4,10). Odczytuję bowiem to dzisiejsze spotkanie jako wyraz Waszej troski o trwanie i wzrastanie w komunii Kościoła Powszechnego. „Powszechność Kościoła oznacza, z jednej strony, podstawową jedność, a z drugiej strony wielość i zróżnicowanie, które nie przeszkadzają jedności, ale nadają jej charakter «komunii». Wielość ta odnosi się (..) do różnorodności posług, charyzmatów, form życia i apostolatu” (List Kongregacji Doktryny wiary z 28.05.1992, nr 15). W tym kontekście akcent dzisiejszego spotkania spoczywa nie na poszczególnych ruchach, lecz na Waszym zjednoczonym wysiłku, wyrażonym przynależnością do Rady Ruchów. O poszczególnych ruchach, stowarzyszeniach, dziełach, drogach, wspólnotach w wielu miejscach i przy różnych okazjach wypowiadała się Stolica Apostolska, Episkopaty i poszczególni Biskupi. Dziś chcę podkreślić wagę tej inicjatywy i struktury, jaką jest Rada Ruchów Katolickich. Chcę Was zapewnić, że Wasze działania leżą w sercu troski Kościoła i głęboko odpowiadają promocji jedności, która nie przeszkadza różnorodności, ale ją ubogaca (dz. cyt.). Wyrazem troski Kościoła w Polsce względem Rady jest obecność Biskupa Edwarda, który w imieniu Episkopatu towarzyszy Wam i wspiera Wasze prace. Przywołam w tym miejscu także fakt, że przewodniczący tej Rady, Biskup Bronisław, został powołany przez Ojca Świętego na stolicę biskupią we Włocławku.
3. Odczytując do końca słowa św. Pawła z pierwszego czytania, chcę abyście usłyszeli jeszcze raz: „Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru, lecz pragnę owocu (...)” (Flp 4,17). Tego oczekuje od Was wspólnota Kościoła: w tym miejscu i na tym polu, które należy do Waszego charyzmatu i powołania. Tego oczekuje od Was Ten, który powołuje i naznacza zadania. Wiele mówiliśmy na ten temat w pierwszej części dzisiejszego spotkania. Teraz chcę jednak powtórzyć najważniejsze wyzwania, jaki stawia przed nami zmieniająca się sytuacja świata i Polski. Trzeba pamiętać, jak ważne jest, aby ten, który głosi Chrystusa, ciągle pogłębiał swoją osobistą wiarę. Ten, który chce służyć innym, musi być merytorycznie przygotowany do pracy. Trzeba zachować odpowiednią proporcję między formacją wewnątrz ruchu, a jego apostolstwem. Nie można zapominać, że w okresie zmian szczególnie zagrożona jest młodzież i ludzie ubodzy. Nie można w końcu lekceważyć środków społecznego przekazu, jako sposobów docierania do szerokich kręgów społeczeństwa. Dla dopełnienia tego obrazu należy dodać to szczególne zobowiązanie dla ruchów, jakim są prace Drugiego Synodu Plenarnego.
4. W poszukiwaniu sposobów owocnego działania może pomóc dzisiejsza ewangelia, która wskazuje na trzy istotne elementy: wierność nawet w małych rzeczach; odpowiedzialność za powierzone zadania oraz jednoznaczność i czytelność w oddaniu się na służbę naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi. Od tego zależy czystość i skuteczność naszego świadectwa w życiu społecznym.
5. W liście, w którym zaproszono mnie na to spotkanie, zaznaczono, że w spotkaniu będą uczestniczyć główni liderzy ruchów i stowarzyszeń. Zwracam się więc do Was, jako do odpowiedzialnych za poszczególne ruchy: przekażcie posłanie dzisiejszego spotkania swoim współpracownikom i członkom ruchów. Powiedzcie im po raz kolejny, jak bardzo ważną spełniają rolę. Przekażcie im słowa zachęty i nadziei w trudnościach. Powtórzcie im z wiarą słowa św. Pawła: „Nie pragnę daru, pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro” (Flp 4,17). I pamiętajcie, że „Bóg według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę” (Flp 4,19). Amen.


I Forum Polskiej Młodzieży Katolickiej

Członkowie Sekretariatu RRK zostali zaproszeni przez Komisję Episkopatu ds. Młodzieży, do uczestniczenia w przygotowaniu i przeprowadzeniu Forum.
Forum odbywało się w Częstochowie w dniach 10-13 sierpnia 92 r. Wypełniały je referaty, wprowadzenia i praca w grupach: kręgach dyskusyjnych, codzienna Msza Święta w Sanktuarium MB Jasnogórskiej oraz Apel Jasnogórski.
Zaproponowana forma udziału RRK to przede wszystkim razem z przedstawicielami KSM (Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży): prowadzenie pracy w poszczególne dni, animowanie grup, przewodniczenie jednemu spośród Apeli Jasnogórskich i prezentacja ruchów na samym Forum, jak i na spotkaniu 15 sierpnia w rocznicę VI Światowego Dnia Młodzieży.
Czynnie w prace Forum zaangażowane były 24 osoby, przedstawiciele RRK: (Focolari - 3 osoby, Odnowa w Duchu Świętym - 6, Pomocnicy Maryi Matki Kościoła - 3, Ruch Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata "Maitri" - 2, Ruch Szensztacki - 2, Wspólnota Krwi Chrystusa - 2, Wspólnota Życia Chrześcijańskiego - 6).

Program i główne tematy Forum:
- 10 sierpnia:   Msza święta inaugurująca Forum w kaplicy Matki Bożej
- 11 sierpnia:  Zagrożenia, szanse i zadania młodych katolików w Polsce - prof. A. Polańska (Gdynia), prof. J. Auleytner (Warszawa)
- 12 sierpnia: Głoszenie Dobrej Nowiny dziś i jej akceptacja - ks. prof. Zb. Czerwiński (Lublin), Nowa ewangelizacja jako zadanie młodych - o. prof. J. Salij (Warszawa)
- 13 sierpnia: Dojrzewanie do miłości - prof. M. Braun-Gałkowska (Lublin)
- 14 sierpnia: Czuwanie i Apel Jasnogórski
- 15 sierpnia: Rocznica VI ŚDM - Uroczysta Suma Pontyfikalna (udział delegacji biskupów amerykańskich)
Warto zwrócić uwagę, że praca animatorów trwała już na dwa dni przed rozpoczęciem samego Forum. Czas ten był wykorzystany na wzajemne poznanie się przedstawicieli ruchów i KSM, przedyskutowanie zapowiadanych tematów i przygotowanie się do animowania pracy w grupach.
Po zakończeniu obrad animatorzy spotkali się, by podsumować prace Forum. W spotkaniu tym uczestniczył ks. bp Władysław Bobowski.
W podsumowaniu młodzież wyrażała wdzięczność za zorganizowanie tego spotkania, a także pragnienie, aby ta inicjatywa była kontynuowana. Dość liczne były także głosy wyrażające zapotrzebowanie na większe włączenie samej młodzieży w przygotowanie i prowadzenie tego typu spotkania.


List do Uczestników Forum Młodzieży Katolickiej

Wyrażam radość z faktu spotkania młodych ludzi, którzy pragną zarówno swą młodość, jak i wiarę pełniej integrować w życie Kościoła i społeczeństwa. Czynię to w imieniu własnym i moderatorów ruchów, stowarzyszeń skupionych w Radzie Ruchów Katolickich.
Pragnę jednocześnie przeprosić Was, młodych, za to, że moderatorzy ruchów i stowarzyszeń w większości nie są w tej chwili z Wami w Częstochowie. Czas wakacyjny jest dla nas czasem intensywnej pracy. Prowadzimy aktualnie wiele rekolekcji, seminariów, oaz, kursów, w których uczestniczą tysiące młodych ludzi.
Nasza obecność z Wami niech więc wyrazi się poprzez pracę, jaką prowadzimy dla waszych rówieśników, znajomych. Przyjmijcie ten skromny dar naszej pracy jako nasz wkład w Forum. Biorąc udział w przygotowaniach tego spotkania żywiliśmy nadzieję usłyszenia od Was, co jest aktualnie ważne dla młodych katolików w Polsce, co Wam najbardziej utrudnia życie, czego oczekiwalibyście od moderatorów ruchów katolickich w Polsce. Bylibyśmy wdzięczni za przedstawienie owoców Waszego spotkania na piśmie, a może poprzez spotkanie uczestników z nami osobiście. Na spotkaniach Rady Ruchów Katolickich często rozważaliśmy sytuację młodych i wiemy, że jest ona aktualnie bardzo trudna. Pragniemy jednak wspólnie z Wami szukać dróg pomocy, dróg rozwiązywania problemów młodych. Ale do dobrego, uczciwego rozeznania potrzebne jest również światło, które Bóg poprzez Was do nas kieruje. Bez tego światła rozeznania zawsze będzie niepełne.
Wspierając Was naszą modlitwą, życzymy owocnych obrad i czekamy na owoce Waszych przemyśleń, spotkań, na owoce Waszej modlitwy.

W imieniu moderatorów ruchów skupionych w Radzie Ruchów Katolickich
O. Adam Schulz SJ
Warszawa, 1.08.92.


Apel Młodzieży Forum do Młodych

My, młodzi katolicy, zebrani na I Forum Polskiej Młodzieży Katolickiej, przychodzimy na Jasną Górę, aby w tym świętym dla Polski miejscu narodzić się na nowo dla Boga i powrócić z przekonaniem, że Bóg zawsze jest po stronie człowieka.
U stóp Pani Jasnogórskiej rozważaliśmy - łącząc się duchowo z młodzieżą całej Polski - trudne problemy naszego pokolenia i ważne sprawy naszej Ojczyzny oraz szukaliśmy dróg rozwiązania. Przekonani jesteśmy, iż wyjściem z każdej sytuacji jest przyjęcie Dobrej Nowiny, której owocem jest przemiana naszych serc, nie pozwalająca nam trwać w bezczynności. Dlatego też naszym zadaniem jest głoszenie Ewangelii i przepajanie jej duchem rzeczywistości w której żyjemy: naszych rodzin, szkół, środowisk pracy, życia społecznego, politycznego i gospodarczego.
Chcemy wziąć w swoje ręce losy Kościoła i naszej Ojczyzny, chcemy być budowniczymi cywilizacji miłości. Z takim programem chcemy wyjść do wszystkich, również do szukających i zagubionych. W duchu odpowiedzialności chcemy korzystać z daru wolności.
Zdając sobie sprawę z tego, że jesteśmy słabi, przychodzimy do Matki Pięknej Miłości, aby usłyszeć jej zachętę: „zróbcie wszystko cokolwiek wam powie” (J 2,5). Jezus zaś mówi nam: „idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” (Mk 16,15). Posłuszni wezwaniu naszego Mistrza, chcemy iść w szarą codzienność z pewnością, że wsparci Chrystusową łaską podołamy temu trudnemu zadaniu i nie zawiedziemy pokładanych w nas nadziei.

Uczestnicy I Forum Polskiej Młodzieży Katolickiej
Częstochowa - Jasna Góra, 15.08.1992 r.


Krucjata Modlitwy w Intencji Ojczyzny

Już od zeszłego roku, od czasu mojego przyjazdu do Polski - i tego czerwcowego i tego sierpniowego na Dzień Młodzieży - nawoływałem do wielkiej modlitwy! Dziś czynię to samo(...)!
Więc na święta naszych patronów błagam was! Błagam was moi rodacy! Błagam was o wielką modlitwę! (...) Trzeba, żebyśmy nie zniszczyli tego dziedzictwa, tego Dobra, któreśmy z takim trudem obronili! Żebyśmy sobie nie pozwolili tego zniszczyć. Jan Paweł II, 29 IV 1992

Modlitwa zanoszona z wiarą daje moc do pokonania wszelkich trudności. Dlatego, mając na uwadze trudną sytuację naszego Kraju, zwracamy się do każdego: włączcie się w Krucjatę Modlitwy w intencji Ojczyzny.

Z gorącą prośbą o udział w Krucjacie zwracamy się do wszystkich osób zaangażowanych w ruchy, stowarzyszenia, grupy, wspólnoty w Kościele.
O modlitwę w intencji Ojczyzny w szczególny sposób prosimy chorych, niepełnosprawnych, cierpiących, osoby starsze oraz dzieci i młodzież.
Pamiętając o słowach Chrystusa: Gdzie dwaj albo trzej są zebrani w imię moje, tam Ja jestem pośród nich (Mt 18,19), odpowiadając na błaganie Ojca Świętego o „wielką modlitwę” i na wezwanie Episkopatu Polski, będziemy wspólnie prosić o duchową odnowę naszego narodu. Będziemy modlić się o światło Ducha Świętego i dobre decyzje dla rządzących, będziemy powierzać Bogu trudne i aktualne problemy społeczne, polityczne i ekonomiczne, modlić się za odpowiedzialnych za środki masowego przekazu, prosić o odnowę polskich rodzin i za Kościół w naszym kraju. Będziemy błagać o przemianę serc wszystkich Polaków.
Nasza modlitwa będzie tym skuteczniejsza, im bardziej przylgniemy do Chrystusa i pojednamy się z innymi.
Przemiana sytuacji społecznej w Polsce jest zależna w dużym stopniu od przemiany w duchu Ewangelii nas samych i środowisk, w których żyjemy. Mamy nadzieję, że modlitwa, którą podejmiemy, będzie przemieniać nasze życie, zaangażowania, pracę i rodzić nowe inicjatywy.
Oddajemy całe dzieło Krucjaty w ręce Maryi.

***

1. Krucjata Modlitwy w intencji Ojczyzny powstała w odpowiedzi na sytuację ekonomiczną, polityczną, społeczną naszego kraju i wezwanie Episkopatu do modlitwy za Ojczyznę. Bezpośrednią inspiracją powstania Krucjaty stały się słowa Jana Pawła II skierowane do Polaków podczas audiencji generalnej 29 IV 1992 r.: Błagam was moi rodacy! Błagam was o wielką modlitwę!
2. Celem Krucjaty jest modlitewne wsparcie przemian dokonujących się w naszym kraju i osób bezpośrednio zaangażowanych w te przemiany.
3. Udział w Krucjacie polega na:
- rozpoznaniu najważniejszej według danej osoby, grupy intencji modlitwy w danej sytuacji,
- codziennej indywidualnej modlitwie praktykowanej w formie, która najbardziej odpowiada doświadczeniu danej osoby,
- ofiarowaniu raz w miesiącu uczestnictwa we wspólnej modlitwie (Msza św., nabożeństwo, spotkanie modlitewne, spotkanie w małej grupie) w tej intencji.

Chorych i niepełnosprawnych, którzy nie mogą włączyć się we wspólną modlitwę, prosimy o ofiarowanie jednego dnia swojego cierpienia w miesiącu w intencji Ojczyzny.

Zgłoszenia udziału indywidualnych osób oraz grup w Krucjacie prosimy przesyłać na jeden z dwóch adresów: Rada Ruchów Katolickich, Miesięcznik LIST.



List do Ojca Świętego w sprawie Krucjaty

Warszawa 13.06.1992r.

Umiłowany Ojcze Święty!

Odpowiadając na dar ubiegłorocznej pielgrzymki Waszej Świątobliwości do Ojczyzny oraz na wielokrotne wezwania do modlitwy za nasz kraj - pragniemy poinformować o zainicjowaniu Krucjaty Modlitwy w Intencji Ojczyzny. Bezpośrednią inspiracją Krucjaty stały się słowa Waszej Świątobliwości skierowane do Polaków podczas audiencji generalnej 29 IV 1992: Błagam was moi rodacy! Błagam was o wielką modlitwę!, a jej inicjatywa zrodziła się w środowisku miesięcznika LIST - pisma poświęconego odnowie życia chrześcijańskiego oraz w Radzie Ruchów Katolickich.
Świadomi tego, że tylko współpraca z łaską Ducha Świętego może wyprowadzić nasz kraj z obecnie przeżywanych trudności chcemy poprzez dzieło Krucjaty zaprosić wszystkich, którzy chcieliby się w nią włączyć, do modlitwy o duchową odnowę Ojczyzny. W szczegółowych intencjach pragniemy polecać Bogu przez ręce Maryi zwłaszcza osoby bezpośrednio odpowiedzialne za przemiany dokonujące się w Polsce oraz środki masowego przekazu.

Nosząc w sercach słowo wypowiedziane przez Waszą Świątobliwość przed 13 laty na Placu Zwycięstwa w Warszawie i ufając mocy Ducha Świętego, który już zaczął „odnawiać oblicze tej ziemi”, prosimy serdecznie Waszą Świątobliwość o błogosławieństwo dla całego dzieła Krucjaty a szczególnie dla osób, które włączając się w nią podejmą systematyczną modlitwę za Ojczyznę.

Łączymy wyrazy szacunku i oddania

Następuje 27 podpisów liderów ruchów


Odpowiedź Stolicy Apostolskiej na list o Krucjacie

Sekretariat Stanu                             
Watykan 30.06.1992

Czcigodny Księże Biskupie,

W imieniu Jego Świątobliwości Jana Pawła II wyrażam podziękowanie za list z 13 czerwca br., dotyczący Krucjaty Modlitwy w Intencji Ojczyzny.

Ojciec Święty przyjął z wielkim zadowoleniem wiadomość o nowej inicjatywie modlitwy za Ojczyznę, wysuniętą przez Radę Ruchów Katolickich w Polsce oraz środowisko miesięcznika „List”. Jest to konkretna odpowiedź na ponawiane ciągle wezwanie Jana Pawła II. Droga do odnowy Ojczyzny przebiega przez nawrócenie polskich serc, zaś nawrócenie dokonuje się zawsze w dialogu z Bogiem. Stąd pilna potrzeba ufnej i wytrwałej modlitwy.

Wszystkim uczestnikom Krucjaty Modlitwy w Intencji Ojczyzny Ojciec Święty udziela z serca swego Apostolskiego Błogosławieństwa.

Oddany w Chrystusie
+ Giovanni B. Re, Substytut

List został skierowany na ręce ks. Bp Bronisława Dembowskiego, Przewodniczącego Sekretariatu RRK.

Informacja Sekretariatu RRK
Na nasze wezwanie do Krucjaty Modlitwy w intencji Ojczyzny od lipca do listopada br. odpowiedziało ponad 2500 osób, zgłaszały się zarówno indywidualne osoby, jak i całe grupy. Inicjatywę krucjaty podjęło też wielu innych ludzi świeckich i duchownych, nie zgłaszając formalnego udziału w Krucjacie. Pojawiły się też inicjatywy organizowania wspólnej modlitwy w intencjach proponowanych przez Krucjatę w różnych miastach, ośrodkach, ruchach. Najczęściej są to spotkania modlitewne, czy nabożeństwa w intencjach proponowanych przez Krucjatę. Ciesząc się z tak licznego odzewu na nasz apel, zachęcamy członków ruchów do dalszego włączania się w Krucjatę, oraz propagowania jej idei wśród ludzi będących sympatykami naszych ruchów.


Drugi list Zespołu Synodalnego przy RRK

Dobiega końca czas pracy formacyjnej i apostolskiej w okresie letnim. W czasie rekolekcji, oaz, seminariów, obozów, organizowanych przez ruchy mogliśmy nie tylko pogłębić naszą formację, ale również dzielić się z innymi doświadczeniem drogi, charyzmatu naszych ruchów. Wstępna refleksja nad tym doświadczeniem skłania nas do podsumowania, że po raz kolejny odkrywaliśmy ważność ewangelizacji w aktualnej sytuacji w Polsce i w Kościele. Ewangelizacji prowadzonej różnymi metodami, od osobistej do ewangelizacji życia społecznego.
W rozpoczynającym się roku pracy, grupa synodalna przy RRK pragnie przypomnieć, że Kościół w Polsce podejmuje ewangelizację m.in. przez Synod Plenarny.
Nowa ewangelizacja pójdzie w Polsce wieloma drogami, bo ufamy, że Duch Święty będzie natchnieniem dla wielu sposobów głoszenia Chrystusa. Obok Wielkiej Nowenny, szczególne miejsce należy przypisać Synodowi Plenarnemu, który poprzez pracę w zespołach synodalnych w parafiach, w ruchach i organizacjach, w uczelniach lub w innych ośrodkach, ma podjąć nową ewangelizację w naszej Ojczyźnie.
Synod Plenarny, którego okres postanowień nastąpi za kilka lat, teraz wchodzi w okres prac nad osobistym i wspólnotowym odrodzeniem moralnym. Jesteśmy świadomi, że czynimy to w wielkim nurcie nowej ewangelizacji, która stosownie do charakteru narodu przebiega w całej Europie.
(List pasterski Episkopatu Polski, na niedzielę 9.02.1992)

Widzimy, że temat „Kościół”, który zaproponowaliśmy jako pierwszy do refleksji w grupach synodalnych, jest wciąż aktualny. Napływające wypowiedzi potwierdzają wagę pogłębienia naszego doświadczenia Kościoła w nowej sytuacji, odkrywając to, co jest w nim życiodajne i twórcze, oraz to, co niepokoi, rodzi napięcia. Dlatego jeszcze raz zachęcamy Was do podjęcia pracy synodalnej w ramach formacji w waszych ruchach, jak też tworzenia grup synodalnych i zaangażowania się w już istniejące w Waszych parafiach i diecezjach. Każdy z naszych ruchów niesie dobro, które jest ważne nie tylko dla jego uczestników, ale dla całego Kościoła. Wierzymy, że praca Synodu będzie czasem dzielenia się tym dobrem. A zarazem będzie to czas pogłębionej ewangelizacji.

Jesteśmy wdzięczni wszystkim ruchom i grupom, które już podjęły pracę synodalną. Szczególnie cieszą nas te środowiska, które dzielą się swym doświadczeniem pracy synodalnej, nadsyłając programy działania, wnioski, propozycje do zespołu synodalnego przy RRK. Ta wzajemna wymiana może owocować intensywnością i jakością zaangażowania naszych ruchów w Synod.
W czasie naszego ostatniego spotkania 7 września b.r. zastanawialiśmy się nad zorganizowaniem spotkania tych, którzy w poszczególnych ruchach zajmują się pracą synodalną.

Jeszcze raz zachęcamy Was do dzielenia się swoimi doświadczeniami. Na wasze sugestie oczekuje nie tylko zespół synodalny, lecz także grupy, księża, świeccy poszukujący pełniejszego podjęcia tego czasu łaski, jakim jest Synod Plenarny dla Kościoła i społeczeństwa w Polsce. Kolejne spotkanie Zespołu Synodalnego przy RRK zaplanowane jest na 16.11.1992.

Polecając się Waszej modlitwie,
Członkowie Zespołu Synodalnego przy RRK
Warszawa 10.09.1992


Prasa i radio w ruchach katolickich

W dniu 17.10.92 r. odbyło się w domu parafialnym przy sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie spotkanie osób odpowiedzialnych w ruchach zrzeszonych w Radzie Ruchów Katolickich za wydawanie biuletynów, miesięczników, kaset audio i video. W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele dwudziestu ruchów.  
Wzajemna wymiana doświadczeń ukazała niezwykłe bogactwo inicjatyw wydawniczych. Większość ruchów posiada już własne biuletyny informacyjne i formacyjne, miesięczniki lub kwartalniki. Docierają one do stosunkowo licznej grupy osób w ruchach, ale również obejmują swym oddziaływaniem wiernych spoza nich. Nakłady wydawnictw sięgają od kilkuset egzemplarzy do kilkunastu tysięcy. Tendencja do rozszerzania kręgu czytelników widoczna jest w coraz większej trosce o poziom merytoryczny pism, w dbałości o stronę graficzną i o kolportaż. Periodyki wydawane przez ruchy mają na celu przede wszystkim formowanie postaw zarówno członków wspólnot, jak i ich sympatyków. Wydawanie pism, sądząc z wypowiedzi uczestników spotkania, traktowane jest jako pewna forma apostolstwa i ewangelizacji. Taka tendencja ujawniła się również w dyskusji nad wykorzystaniem środków masowego przekazu w życiu parafii oraz nad udziałem katolików w funkcjonowaniu lokalnych ośrodków radiowych i telewizyjnych.
Zespoły redakcyjne ruchów, poza kilkoma profesjonalnymi już ośrodkami, tworzą przede wszystkim ludzie uczący się dopiero sposobów i reguł tego typu pracy. Stąd spotkanie zorganizowane przez Radę Ruchów Katolickich miało charakter nie tylko informacyjny, ale również instruktażowy. Poza wymianą doświadczeń i prezentacją własnych dokonań uczestnicy wysłuchali prelekcji na temat podstawowych technik dziennikarskich i organizacji pracy w redakcjach (Elżbieta Hudon-Pieniak z „Powściągliwości i Pracy”) oraz zapoznali się z metodami realizacji audycji radiowych.
Ks. Andrzej Koprowski, kierownik działu programów katolickich polskiej telewizji, zwrócił uwagę, że środki masowego przekazu coraz bardziej wpływają na świadomość społeczeństwa i na postawy ludzi. Stąd obecność Kościoła w radiu i telewizji publicznej jest niezwykle ważna i zarazem konieczna. Biorący udział w spotkaniu ks. bp Edward Samsel, asystent kościelny Rady Ruchów Katolickich, przypomniał fakt wykreślenia z ustawy o radiu i telewizji zapisu o reprezentowaniu przez środki masowego przekazu chrześcijańskiego systemu wartości. Sytuacja ta stawia również przed ruchami zadanie coraz wyraźniejszego głoszenia wszelkimi godziwymi środkami prawdy o Chrystusie i pełnienia roli ewangelizatorów poprzez mass-media. Ksiądz Biskup zachęcał członków zespołów redakcyjnych do troski o pogłębienie chrześcijaństwa odpowiedzialnego i dojrzałego. Wskazał również na Radę Ruchów Katolickich jako cenną płaszczyznę wymiany doświadczeń i kreowania nowych inicjatyw.
Na pytanie prowadzącego spotkanie o. Adama Schulza o dalsze losy tego typu konferencji, przedstawiciele zespołów redakcyjnych postanowili, by spotkania takie odbywały się częściej. Jednocześnie wyrazili nadzieję, że umożliwią im one zarówno wymianę doświadczeń, jak i pomogą kształtować potrzebny w tego typu działaniach profesjonalizm. Samo spotkanie uznali za cenne a rodzącą się współpracę między zespołami redakcyjnymi ruchów za potrzebną i owocną.