Kościół w Polsce

- Kościół w Polsce - analiza sytuacji
- Jasnogórskie spotkanie przedstawicieli ruchów i stowarzyszeń katolickich
- Zespół "Ewangelizacja 2000"
- III Międzynarodowy Kongres Ruchów - Bratysława '91
- Informacja dotycząca obecności ruchów w VI Światowym Dniu Młodzieży
- 20-lecie ruchu "Wiara i Światło"
- Pomoc dla Kościoła w Czechosłowacji
- Relacja ze spotkania odpowiedzialnych ruchu "Światło-Życie"
- Sztafeta Życia
- Kronika wydarzeń w ruchach i stowarzyszeniach
- Czasopisma wydawane przez ruchy katolickie w Polsce
- Informacje

Kościół w Polsce - analiza sytuacji

Tematem kolejnego spotkania Rady Ruchów Katolickich była refleksja nad aktualną sytuacją Kościoła w Polsce, nad nadziejami i zagrożeniami, jakie liderzy ruchów katolickich dostrzegają w życiu Kościoła. Spotkanie, które odbyło się 11 maja bieżącego roku w Warszawie przy sanktuarium św. Andrzeja Boboli, zgromadziło odpowiedzialnych z osiemnastu ruchów. Podczas pracy w grupach oraz w trakcie plenarnej sesji podkreślono znaczenie nowego czasu dla Kościoła w Polsce. Czas ten jest szansą pełniejszego rozwoju Kościoła i stwarza możliwości realizacji bardziej owocnej posługi wobec społeczeństwa w okresie głębokich przemian.

Wśród zagrożeń życia i działalności całego Kościoła, nie tylko hierarchii, na pierwszym miejscu wymieniono głęboko zakorzeniony materializm praktyczny, wiarę "od święta", brak myślenia, patrzenia i wartościowania z perspektywy wiary o problemach życia osobistego i społecznego. Podkreślono także, że napięcie jakie istnieje pomiędzy świeckimi i duchowieństwem, jest zarówno zagrożeniem, jak i nadzieją na wypracowanie nowych modeli tej relacji. Przemiany w rozumieniu autorytetu Kościoła oraz większa aktywność świeckich w Kościele wymagają czasu na dojrzewanie. Dzieje się to niekiedy pośród napięć i konfliktów wynikających z braku wzajemnego zrozumienia.

Kolejnym zagrożeniem, często podkreślanym, była powierzchowność wiary nie pogłębionej o osobiste doświadczenie Boga, o wymiar intelektualnej refleksji i moralnych konsekwencji płynących z wiary. W aktualnej sytuacji -mówiono - szczególnie potrzebna jest wiara aktywna, zaangażowana, potwierdzona czynami wiary. Dostrzeżono również zagrożenia płynące z szerzenia się różnego rodzaju sekt, oraz "nowej religijności" - new age. Jako niepokojący uznano, pojawiający się ostatnio, fakt manipulacji oraz atak w środkach masowego przekazu na wartości chrześcijańskie, na chrześcijańską koncepcję życia. Atak ten szczególnie dotyka młodzież i rodziny.

Spośród nadziei na pierwszym miejscu podkreślono zapotrzebowanie na autentyczne życie duchowe, religijne ("coraz więcej ludzi chce żyć żywą wiarą"). Dostrzeżono również wagę wzmożonej aktywności już istniejących ruchów i odradzanie się wcześniej działających. W ruchach i innych formach aktywności chrześcijańskiej w Kościele i świecie olbrzymią rolę odgrywają świeccy. Aktualnie sprowokowana dyskusja nad problemami: ochrony życia od początku jego istnienia, religii w szkole, roli i zadań chrześcijan świeckich zaangażowanych w życie polityczne i ekonomiczne, oraz nad statusem Kościoła w państwie, mimo że budzi wiele napięć, prowokuje jednocześnie do intensywniejszej refleksji nad zajmowaniem bardziej przemyślanych i zdecydowanych postaw, do opowiadania się coraz wyraźniej po stronie wartości chrześcijańskich. Pośród nadziei dostrzeżono niektóre aktualnie proponowane środki rozwiązywania napięć istniejących pomiędzy świeckimi a duchowieństwem. Dużą radością napawa fakt otwarcia się Kościoła w Polsce na potrzeby Kościołów Europy Środkowo-Wschodniej. Dostrzeżono także większe niż do tej pory otwarcie na ludzi potrzebujących pomocy, biednych. Za ważne doświadczenie rozwoju Kościoła uznano szerszą współpracę między ruchami, której wyrazem jest między innymi działalność Rady Ruchów Katolickich.

Wzajemna wymiana refleksji nad rozwojem życia w Kościele umożliwiła nam, poza głębszym zrozumieniem sytuacji Kościoła, wyciągnięcie sugestii  i postulatów dotyczących pracy naszych ruchów w obecnych czasach. Można by do nich zaliczyć:

- potrzebę pogłębiania naszego życia Ewangelią tak, abyśmy czerpali z niej siłę i mądrość do naszego zaangażowania, "aktualnie potrzeba większej wiarygodności świadków",

- większe otwarcie ruchów na ludzi poszukujących żywego doświadczenia wiary, w tym szczególnie na młodzież,

- zdynamizowanie działań ewangelizacyjnych w poszczególnych ruchach, bardziej dostosowanych do aktualnych doświadczeń i potrzeb ludzi poszukujących, a zarazem prowadzenie ewangelizacji opartej na świadectwie życia i ukierunkowanej na tworzenie wspólnot wiary,

- zintensyfikowanie formacji liderów grup, zarówno w kierunku pogłębiania ich życia wiarą, jak również ich wiedzy teologicznej, znajomości nauki społecznej Kościoła oraz umiejętności wprowadzania jej w życie,

- kontynuację pracy nad pogłębianiem relacji świeckich z duchowieństwem, zmierzającą między innymi do wypracowywania odnowionego modelu parafii, który odpowiadałby bardziej Kościołowi jako komunii,

- w polaryzacji "dokonującej" się w społeczeństwie, dostrzegamy szansę pogłębienia jakości naszych postaw, poglądów oraz szansę na zdynamizowanie naszego świadczenia o żywotności Ewangelii we współczesnym świecie.

Całemu spotkaniu RRK towarzyszyła nadzieja na ponowne spotkanie z Ojcem Świętym w czasie czwartej jego pielgrzymki do Polski i otwarcia II Synodu Plenarnego.

Z dużą radością przyjęto nową encyklikę Jana Pawła II "Centesimus Annus", która wnosi wiele światła w chrześcijańskie spojrzenie na doświadczenia przemian społecznych, gospodarczych i politycznych, jakie zachodzą w Polsce oraz na całym świecie. Gorąco zachęcamy członków naszych ruchów do pogłębiania refleksji nad nową encykliką.

Spotkanie Rady Ruchów Katolickich było również okazją do wymiany informacji o działalności ruchów i o podejmowanych przez nie inicjatywach.

 

Jasnogórskie spotkanie przedstawicieli ruchów i stowarzyszeń katolickich

Rada Ruchów Katolickich zorganizowała 9 marca 1991 r., na Jasnej Górze spotkanie poświęcone obecności ruchów i stowarzyszeń katolickich w VI Światowym Dniu Młodzieży. Spotkanie umożliwiło wymianę doświadczeń związanych z podejmowanymi przez poszczególne ruchy przygotowaniami do Jasnogórskiego Spotkania Młodzieży Świata.

W pierwszej części spotkania ks. Zygmunt Bochenek, Krajowy Duszpasterz Młodzieży, wygłosił referat poświęcony zagadnieniu zrzeszeń katolickich w aspekcie historycznym i organizacyjnym. Następnie Ojciec Jan Pach, Dyrektor Instytutu Maryjnego na Jasnej Górze, wypowiedział uwagi dotyczące duchowych przygotowań przed Jasnogórskim Spotkaniem Młodych, zaś Ojciec Jacek Toborowski, Podprzeor Jasnej Góry, ukazał różne inicjatywy inspirowane przez Jasną Górę: m.in. Czuwania Jasnogórskie Młodych, uczestniczą w nich przedstawiciele różnych ruchów i stowarzyszeń katolickich.

W drugiej części spotkania przedstawiciele kilkunastu ruchów zaprezentowali przygotowania podejmowane w swoich wspólnotach. Zabrali głos przedstawiciele: Ruchu Światło - Życie, Ruchu Duszpasterskiego Pomocników Matki Kościoła, Ruchu Społecznego "Ku Cywilizacji Miłości", Ruchu Szensztackiego, Wspólnot Życia Chrześcijańskiego, Dzieła Maryji (Focolari), Drogi Neokatechumenalnej, Legionu Marii, Ruchu Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata, Ruchu Apostolskiego z Krakowa, Ruchu Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu na rzecz "Pokolenia Jana Pawła II", Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Przekazano również informacje o inicjatywach ojców dominikanów, Papieskiej Akademii Teologicznej z Krakowa, ruchów obrony życia poczętego.

Spotkanie ukazało wielość propozycji formacyjnych podejmowanych w Kościele przez ruchy i stowarzyszenia katolickie. Wskazano, iż szczególnie cenne są wspólne inicjatywy podejmowane przez kilka ruchów. Zarazem zapowiedziano, iż Rada Ruchów Katolickich będzie na bieżąco informowana o udziale ruchów w VI Światowym Dniu Młodzieży. Wskazano na potrzebę szerszego informowania środowisk katolickich o inicjatywach podejmowanych z inspiracji ruchów i stowarzyszeń katolickich. Wielu uczestników spotkania wzięło udział w Czuwaniu Jasnogórskim Młodych.

W spotkaniu uczestniczyło około 50 osób z kilkunastu środowisk katolickich z całego kraju. Przekazano informacje o nowo powstałej Radzie Ruchów Katolickich.

 

Zespół "Ewangelizacja 2000"


W dniu 13 kwietnia 1991 r. w Warszawie na ul. Rakowieckiej w domu parafialnym 00. Jezuitów spotkali się przedstawiciele ruchów odnowy zainteresowani problemem ewangelizacji Było to pierwsze spotkanie Zespołu Ewangelizacja 2000 utworzonego w ramach RRK, jako owoc wcześniejszych działań zapoczątkowanych 25 stycznia 1989 r. a zainspirowanych ogólnokościelną akcją Ewangelizacja 2000
W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele następujących ruchów: Odnowa w Duchu Świętym, Wspólnota Życia Chrześcijańskiego, Ruch Światło-Życie, Pomocnicy Matki Kościoła, Spotkania Małżeńskie, Ruch Światło-Życie - Domowy Kościół, Przymierze Rodzin, przedstawicielka redakcji LIST-u z Krakowa, asystent kościelny RRK ks. bp E. Samsel.
Odpowiedzialny za prowadzenie tego Zespołu ks. Henryk Bolczyk, moderator krajowy Ruchu Światło-Życie , dokonał wprowadzenia powołując się na "Evangelii Nutiandi" oraz "Redemptoris Missio". Cytując 72 p. RM, w którym Jan Paweł II wyraża nadzieję wobec ruchów jako środowisk ewangelizujących.
Następnie dzielono się relacjami i świadectwami ukazującymi różnorodność programów, metod i sposobów ewangelizacji, dla każdego ruchu, jak zauważono, punktem wyjścia jest nawrócenie. Każdy ruch widzi potrzebę ewangelizacji - ad intra - poprzez różne drogi formacyjne oraz - ad extra - poprzez świadectwo życia w rodzinie i w społeczeństwie, poprzez różnorodne formy rekolekcji ewangelizacyjnych. Akcentowano konieczność ewangelizacji rodziny, która jest małym Kościołem i szczególnym miejscem wzrastania chrześcijańskiego do żywej wiary.

Spotkanie ukazało z jednej strony bogactwo form pracy ewangelizacyjnej ruchów, z drugiej zaś konieczność szukania nowych metod i sposobów docierania do człowieka lat dziewięćdziesiątych. Przedstawiciele ruchów stwierdzili, że istnieje potrzeba dalszych spotkań i zaproponowali temat następnego "Adresat ewangelizacji w aktualnej polskiej rzeczywistości". Delegaci ruchów przygotują swoje wypowiedzi na piśmie. Termin następnego spotkania wyznaczono na 21 września 1991 w Warszawie na Rakowieckiej.

III Międzynarodowy Kongres Ruchów - Bratysława '91


W Bratysławie w dniach od 1 do 4 kwietnia 1991 r. odbył się zorganizowany przez Comunione e Liberazione, Ruch Focolari, Ruch Szensztacki i Wspólnotę Emanuel, III Międzynarodowy Kongres Ruchów w Kościele.
Ideę takich spotkań ukazał ksiądz Franciszek Blachnicki, założyciel Ruchu Światło-Życie. Pierwszy kongres ruchów kościelnych odbył się w Rzymie we wrześniu 1981 r. i towarzyszyło mu duże zainteresowanie Ojca Świętego. Podobnie drugiemu, który zorganizowano na przełomie lutego i marca 1987 r. w Rocca di Papa.
W Kongresie w Bratysławie wzięli udział odpowiedzialni z różnych ruchów i wspólnot chrześcijańskich reprezentujący 15 krajów Europy i kilkanaście ruchów. Z Polski obecni byli przedstawiciele Ruchu Światło-Życie, Ruchu Focolari i Ruchu Szensztackiego. W spotkaniu licznie uczestniczyli biskupi słowaccy i czescy. Na rozpoczęcie przybyli także przedstawiciele nowych władz Słowacji.
Na ręce Biskupa Paula Cordesa vice-przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Świeckich, Ojciec Święty przesłał list do uczestników Kongresu z pozdrowieniami i papieskim błogosławieństwem. Papież napisał, że zarówno on jak i cały Kościół zwracają szczególną uwagę na ruchy w nowej rzeczywistości Kościoła. W tym dziejowym wyzwaniu, w którym obecnie żyją Europa i świat, a które charakteryzuje się z jednej strony odkrywaniem znaczenia wielkich wartości, jakimi są wolność i solidarność, a z drugiej procesu zeświecczenia, ruchy mają wielką rolę do wypełnienia poprzez podjęcie ewangelizacji, która powinna stać się prawdziwą misją. Oznacza ona przede wszystkim przekazywanie innym motywów swojego nawrócenia.     W pierwszym dniu Kongresu kard. Adrianus Simonis (Holandia) przedstawił wykład na temat "Tajemnica Wcielenia i jej stała obecność w Kościele". W drugim - ks. prof. Julien Ries (Belgia) zaprezentował referat "Odrodzenie autentycznej świadomości i nowego dynamizmu misyjnego w Kościele w Europie".
Bratysławskie spotkanie było okazją, by wyrazić przeżytą we wspólnocie wielkość daru, który nas jednoczy: wiarę w Chrystusa. Kongres był okazją do zaprezentowania różnych doświadczeń Kościoła Zachodu i Wschodu Europy. Dzięki temu spotkaniu, pogłębiła się w jego uczestnikach świadomość jedności Europy, znaczonej historią chrześcijaństwa, dziś zaś zagrożonej przez zeświecczenie.
Spotkanie pomogło uczestnikom uświadomić odpowiedzialność, wspólnie z hierarchią, za Kościół dziś. Ostatnia encyklika Jana Pawła II "Redemptoris Missio" została ukazana jako dokument o szczególnym znaczeniu dla ruchów ukazujący kierunek ewangelizacji we współczesnym świecie.
Biskup Cordes, kończąc spotkanie, stwierdził, że ruchy pomagają w istotny sposób uświadomić podstawową prawdę chrześcijaństwa, że Jezus Chrystus jest fundamentem, oraz podkreślił znaczenie doświadczenia wspólnoty w czasie Kongresu.

List KEP w sprawach społecznych

O ŁAD SPOŁECZNY DLA WSPÓLNEGO DOBRA
LIST SPOŁECZNY EPISKOPATU POLSKI

Społeczna misja Kościoła – Spory społeczno-polityczne i konieczność ich przezwyciężenia – Doświadczenie solidarności – Potrzeba nawrócenia i dialogu – Refleksja nad językiem – Istota polityki – Fundamenty ładu społecznego – Ład instytucjonalny państwa – Mądrościowy wymiar polityki – Wezwanie do modlitwy i zaangażowania

Więcej…

Dokument Końcowy Synodu Biskupów

 „Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania”

Wprowadzenie

Wydarzenie synodalne, które przeżyliśmy

1. „Wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy – sny” (Dz 2,17, por. Jl 3, 1). Oto, czego doświadczyliśmy podczas tego Synodu, podążając razem i słuchając głosu Ducha Świętego. Zadziwił nas On bogactwem swoich darów, napełnił swoją odwagą i mocą, by przynieść światu nadzieję.

Więcej…

Konferencja Episkopatu Polski

Wytyczne pastoralne do adhortacji
Amoris Laetitia

Wstęp

Sakrament małżeństwa oraz bliższe i bezpośrednie przygotowanie do tej formy wspólnotowego życia były zawsze i nadal pozostają w centrum działań pasterzy Kościoła. Dlatego z należną uwagą i staraniem przyjmujemy posynodalną adhortację apostolską papieża Franciszka Amoris laetitia, która jest wyrazem jego zatroskania o zdrową kondycję miłości małżeńskiej w rodzinie.

Więcej…