Współcześnie, w ponad 70 krajach na świecie, dochodzi do prześladowań chrześcijan. Oznacza to, że w co 3 kraju na świecie łamie się podstawowe prawo człowieka do wolności religijnej. Około 70 milionów chrześcijan zamordowano od początku pojawienia się chrześcijaństwa. Natomiast 45 milionów chrześcijan zamordowano za wiarę w latach 1900-2000. Ta liczba stanowi 65% wszystkich zabójstw od początku pojawienia się chrześcijaństwa.
Oznacza to, że w XX wieku: 1246 chrześcijan ginęło średnio każdego dnia, a 455.000 chrześcijan oddawało swe życie co roku.

150.000 - 170.000 zamordowanych rocznie chrześcijan jest liczbą „skromną", chociaż, co oczywiste, nie można wobec niej przejść obojętnie. Odnośnie tego faktu, jest to liczba szacowana przez współczesne organizacje chrześcijańskie oraz świeckie (takie jak Pomoc Kościołowi w Potrzebie, Voice of the Martyrs, ICC, Release International, Word Evangelical Alliance, raport ONZ Human Rights Commission, raport waszyngtońskiego Centrum Wolności Religijnej (Council of Faith&International Affairs), Ontario Consultants on Religious Tolerance (OCRT).

Są to szacunki, niemniej jest to liczba „bezpieczna", to znaczy, zaniżona, ponieważ w takich krajach jak Erytrea, Afganistan, Somalia, Laos, Tadżykistan, Uzbekistan czy Kolumbia, gdzie nie ma jednoznacznego spisu ludności, „zawieruszenie się" 10.000 czy 20.000 osób to błahostka. Dyktatorzy, czy ludzie partii dość często ukrywają zabójstwa pod przykrywką tajemniczych zgonów w wyniku „wypadków", „chorób", „zaginięć", zabójstw dokonywanych w celach, aresztach domowych (np. śmierć bp Johna Hana Dingxiana), obozach koncentracyjnych (w Chinach działa nielegalny handel narządami wewnętrznymi więźniów, przede wszystkim chrześcijan).

W Erytrei, w ciągu tygodnia, służby bezpieczeństwa potrafią zorganizować i przeprowadzić z pełnym sukcesem łapankę, w której do więzień wojskowych trafia 10.000 chrześcijan, ich los jest nieznany, gdyż nikt się nimi nie interesuje, w związku z czym można ich bezkarnie zabić, zagłodzić, torturować, okaleczać, gwałcić.

Dziesiątki tysięcy chrześcijan mordowanych jest rocznie w Korei Północnej, a włączając w to pogromy chrześcijan w północnej części Nigerii (gdzie w ciągu jednego tygodnia ataków muzułmanów na chrześcijan ginie kilkaset osób), Sudanie (w tym kraju, podobnie jak w Etiopii i Somalii nadal krzyżuje się ludzi, armia pustynna prezydenta Al-Bashira - Janjaweed najeżdża wioski na południu Sudanu zamieszkałe przez chrześcijan i dokonuje masakr setek ludzi każdego miesiąca). W Pakistanie (zgodnie z tzw. prawem o bluźnierstwach kara śmierci obowiązuje za obrazę osoby Mahometa, a dożywocie za znieważenie Koranu, co tłum wściekłych fanatyków wykorzystuje do pozbycia się z sąsiedztwa chrześcijan); w Indiach (w pogromach w sierpniu 2008 r. z rąk hinduistów zginęło 100 osób). W Kolumbii dokonuje się egzekucji na katolikach, kapłanach, pastorach (liczby tego kraju są również zatrważające, wojna domowa zabrała już 40.000 istnień ludzkich), w Ugandzie (ale też w Sudanie oraz Demokratycznej Republice Konga) Armia Bożego Oporu (LRA) pod rozkazami Josepha Kony'ego w ciągu 20 lat wymordowała 100 tysiące chrześcijan, w końcu na Filipinach (wojna domowa separatystów marksistowskich i islamskich zabiła do 40.000 chrześcijan), w Nepalu chrześcijanie masakrowani są z trzech stron: ze strony maoistów, hinduistów i buddystów, wszystko to sprawia, że liczba zabitych znowu się powiększa.

Exodus chrześcijan z Iraku (liczebność chrześcijan w Iraku w latach 80., jak podają dane z ostatniego spisu ludności z 1987 r., była zbliżona do 1,4 mln osób). Obecnie uległa ona gwałtownemu zmniejszeniu. Zgodnie z najnowszymi szacunkami waha się w okolicy 400.000 wiernych. Minimum 800.000 chrześcijan opuściło Irak po załamaniu się poziomu bezpieczeństwa publicznego, mającym miejsce po upadku reżimu Saddama Husseina). Oprócz faktu, że jest to największa migracja naszego tysiąclecia, dokonuje się ona w cieniu brutalnych zabójstw  biskupów, kapłanów i świeckich, a więc ofiar wojny religijnej prowadzonej przez muzułmanów.

Wojny religijne na Sri Lance (w kraju funkcjonują, podobnie jak w 6 stanach Indii tzw. prawa antynawróceniowe, to znaczy, że buddysta nie może zmienić wiary) między hinduistami i buddystami są okazją do załatwiania swoich prywatnych spraw przez bandytów (mnisi buddyjscy dokonują zabójstw na kapłanach i pastorach).

Mało znane są, ponieważ zręcznie utajane, tzw. honorowe zabójstwa w świecie islamu (Afganistan, Algieria, Arabia Saudyjska, Bangladesz, Indonezja, Mauretania), zabójstwa te są ukrywane, ponieważ zgodnie z prawem zabicie apostaty nie należy do czynu podlegającego karze, jest nawet swoistym bohaterstwem.

Trwa eksterminacja katolików w Wietnamie (zabójstwa na zlecenie są również codziennością katolików w Wietnamie, o czym szeroko informuje katolicki portal informacyjny AsiaNews).

Ludobójstwo chrześcijan w Birmie (zgodnie z założeniem junty chrześcijańscy Karenowie mają zniknąć całkowicie z tych terenów), polityka „wielkiego głodu" dyktatora z Zimbabwe, Roberta Mugabe (ofiarą padają przede wszystkim katolicy i anglikanie).

Zabójcza działalność w Egipcie fundamentalistów powiązanych z Al-Kaidą zatrważa, ale przeraża przede wszystkim brak relacji mediów świata Zachodu, wielu dziennikarzy bowiem bagatelizuje te problemy, nie widząc jawnej eksterminacji setek tysięcy ludzi każdego roku oraz brak reakcji na te wydarzenia ze strony polityków.

Wypieranie chrześcijan z Ziemi Świętej, zabójstwa na zlecenie dokonywane przez Hamas w Strefie Gazy, czy na Zachodnim Brzegu Jordanu, betonowy mur rozbudowywany przez Izrael zamykający ich jak w klatce doprowadziły do tego, że w ciągu 60 lat liczba chrześcijan spadła do 1,5%.

Brak informacji to brak zaistnienia faktu, a przecież kraje prześladowań są całkowicie izolowane i zamykane dla zachodnich dziennikarzy.

Sytuacja chrześcijan w świecie

200 milionów chrześcijan doznaje systematycznych i na ogół bardzo brutalnych prześladowań. Zaś różnym formom dyskryminacji poddawanych jest ponad 350 milionów naszych braci i sióstr chrześcijan.

Kraje, w których dochodzi do krwawych prześladowań chrześcijan to: Afganistan, Algieria, Arabia Saudyjska, Bangladesz, Bhutan, Birma/Mayanmar, Chiny, Egipt, Etiopia, Erytrea, Indie, Indonezja, Irak, Iran, Korea Północna, Laos, Nigeria, Pakistan, Somalia, Sri Lanka, Sudan, Turcja, Wietnam, Zimbabwe.

Kraje gdzie dochodzi do represji i dyskryminacji chrześcijan w sferze publicznej: Albania, Autonomia Palestyńska, Bahrain, Bośnia i Hercegowina, Czad, Demokratyczna Republika Konga, Dżibuti, Filipiny, Izrael, Jemen, Jordania, Kambodża, Katar, Kazachstan, Kolumbia, Kongo, Kosowo, Kuba, Kuwejt, Liban, Libia, Malediwy, Malezja, Maroko, Mauretania, Nepal, Oman, Rosja, Ruanda, Senegal, Serbia, Syria, Tajlandia, Tadżykistan, Uganda, Uzbekistan, Wenezuela, Wybrzeże Kości Słoniowej.

Kraje gdzie dochodzi do zjawiska dyskryminacji chrześcijan to: Boliwia, Francja, Hiszpania, Holandia, Kanada, Norwegia, Stany Zjednoczone, Szwecja, Wielka Brytania.

(dane: „Pomoc Kościołowi w Potrzebie”)

Raport OBWE o nietolerancji i dyskryminacji wobec chrześcijan w Europie

Chrześcijanie są dyskryminowani na Starym Kontynencie – wynika z opublikowanego dziś (12 grudnia 2010 r.) w Wiedniu raportu Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. 40-stronicowa publikacja przedstawia ponad 200 zarejestrowanych przypadków nietolerancji, dyskryminacji i przestępstw kryminalnych – powiedziała Radiu Watykańskiemu autorka raportu z wiedeńskiego obserwatorium OBWE. Gudrun Kugler zwraca uwagę, że wolność religijna naruszana jest najczęściej w jej wymiarze publicznym i w mediach.

„Istnieje tendencja do wykluczania chrześcijaństwa z życia publicznego – powiedziała autorka raportu. – Np. usuwa się z debaty publicznej głosy chrześcijan, którzy wyraźnie określają swój światopogląd. W przestrzeni publicznej tendencyjnie likwiduje się chrześcijańskie symbole religijne. Ogranicza się prawa wierzących, jeśli chodzi o społeczny wymiar wolności religijnej. W mediach, w tym w literaturze i w filmie, prezentuje się negatywne i zniekształcone stereotypy wyznawców Chrystusa. Także we współczesnej sztuce ukazywane są obrażające uczucia religijne prace artystyczne” – dodała Kugler. (RV)

Modlitwa za prześladowanych chrześcijan

Boże, poprzez tajemnicze zrządzenie Twej Miłości, pozwoliłeś swemu Kościołowi uczestniczyć w cierpieniu Twego Syna, wzmocnij nasze Siostry i Braci, którzy z powodu swej wiary są prześladowani.

Obdarz ich swoją mocą i wytrwałością, aby w każdym ucisku pokładali w Tobie całą swą ufność, a w cierpieniu wiernie świadczyli o Tobie.

Podaruj im radość z uczestnictwa w ofierze Chrystusa i obdarz pewnością, że ich imiona są zapisane w Księdze Życia.

Daj im siłę do naśladowania Chrystusa, która wesprze ich w dźwiganiu Krzyża, a w utrapieniu ustrzeże ich chrześcijańską wiarę. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

List KEP w sprawach społecznych

O ŁAD SPOŁECZNY DLA WSPÓLNEGO DOBRA
LIST SPOŁECZNY EPISKOPATU POLSKI

Społeczna misja Kościoła – Spory społeczno-polityczne i konieczność ich przezwyciężenia – Doświadczenie solidarności – Potrzeba nawrócenia i dialogu – Refleksja nad językiem – Istota polityki – Fundamenty ładu społecznego – Ład instytucjonalny państwa – Mądrościowy wymiar polityki – Wezwanie do modlitwy i zaangażowania

Więcej…

Dokument Końcowy Synodu Biskupów

 „Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania”

Wprowadzenie

Wydarzenie synodalne, które przeżyliśmy

1. „Wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy – sny” (Dz 2,17, por. Jl 3, 1). Oto, czego doświadczyliśmy podczas tego Synodu, podążając razem i słuchając głosu Ducha Świętego. Zadziwił nas On bogactwem swoich darów, napełnił swoją odwagą i mocą, by przynieść światu nadzieję.

Więcej…

Konferencja Episkopatu Polski

Wytyczne pastoralne do adhortacji
Amoris Laetitia

Wstęp

Sakrament małżeństwa oraz bliższe i bezpośrednie przygotowanie do tej formy wspólnotowego życia były zawsze i nadal pozostają w centrum działań pasterzy Kościoła. Dlatego z należną uwagą i staraniem przyjmujemy posynodalną adhortację apostolską papieża Franciszka Amoris laetitia, która jest wyrazem jego zatroskania o zdrową kondycję miłości małżeńskiej w rodzinie.

Więcej…