W homilii Papież nawiązał do słów Ewangelii opisujących cud uzdrowienia niewidomego Bartymeusza pod Jerychem. Ojciec Święty podkreślił, że św. Marek przedstawia go nie jako ślepego od urodzenia, ale człowieka, który wzrok stracił. Jest więc osobą, która ma świadomość, że utraciła światło. Równocześnie jednak jest pełen nadziei, że spotkanie z Jezusem i powierzenie się Jemu sprawi, że będzie uzdrowiony. Tak też się dzieje.
Papież nawiązał również do ciekawej interpretacji tej perykopy, spisanej przez św. Augustyna. Twierdzi on w niej, że Bartymeusz popadł w nędzę z bardzo wielkiego dobrobytu. Był bowiem nie tylko ślepcem, ale także siedzącym przy drodze żebrakiem.
„Ta interpretacja, mówiąca, że Bartymeusz był osobą «bardzo zamożną», która popadła w biedę pobudza nas do zastanowienia. Zachęca do pomyślenia, że są bogactwa niematerialne, cenne dla naszego życia, które możemy utracić. W tej perspektywie Bartymeusz może być przedstawicielem tych, którzy mieszkają w regionach od dawna ewangelizowanych, gdzie światło wiary osłabło, gdzie ludzie oddalili się od Boga, już nie uważają, że jest On ważny w ich życiu: ci, którzy utracili więc wielkie bogactwo, utracili wzniosłą godność – nie wynikającą z sytuacji ekonomicznej czy władzy doczesnej, lecz chrześcijańskiej – stracili pewne i stabilne ukierunkowanie życia i stali się, często nieświadomie, ludźmi żebrzącymi o sens swej egzystencji. Tak wiele osób potrzebuje nowej ewangelizacji, czyli nowego spotkania z Jezusem Chrystusem, Synem Bożym (por. Mk 1,1), który może ponownie otworzyć ich oczy i wskazać im drogę” – powiedział Benedykt XVI.
Papież nawiązał także do kończącego się Synodu Biskupów o nowej ewangelizacji.
„Nowa ewangelizacja dotyczy całego życia Kościoła. Odnosi się ona w pierwszym rzędzie do duszpasterstwa zwyczajnego, które w większym stopniu powinno być ożywiane ogniem Ducha, aby rozpalić serca wierzących, którzy regularnie uczestniczą w życiu wspólnoty katolickiej, gromadząc się w Dzień Pański, by karmić się Słowem Bożym i Chlebem życia wiecznego” – wskazał Benedykt XVI.
Ojciec Święty podkreślił w tym kontekście trzy najważniejsze wskazania, które wyłaniają się z dyskusji synodalnych. Pierwsze dotyczy sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia. Podkreślono m.in. potrzebę odpowiedniej katechezy przygotowawczej do Chrztu, Bierzmowania i Eucharystii, a także znaczenie sakramentu Pokuty jako źródła Bożego miłosierdzia.
Drugie wskazanie dotyczy misji ad gentes. Zadaniem Kościoła wciąż pozostaje głoszenie orędzia o zbawieniu wszystkim, którzy do tej pory nie poznali Jezusa Chrystusa, co odnosi się wciąż do wielu miejsc, zwłaszcza w Afryce, Azji i Oceanii.
Trzeci aspekt dotyczy ochrzczonych, którzy nie żyją jednak zgodnie z wymogami Chrztu. Takich ludzi jest wielu na wszystkich kontynentach, zwłaszcza w krajach najbardziej zlaicyzowanych. Oprócz tradycyjnych metod duszpasterskich Kościół powinien zatem, wciąż proponując prawdę Chrystusa w postawie dialogu i przyjaźni, posługiwać się także nowymi metodami, używając języka dostosowanego do różnych kultur świata. (RV)
