Francuscy katolicy nie godzą się na śmierć swego Kościoła – tak dziennik La Croix opisuje proces ratowania francuskiego katolicyzmu. Ten bowiem stoi przed prawdziwą katastrofą, w związku z trwającym od dziesięcioleci kryzysem powołań. Dziś umierają bądź odchodzą na emeryturę ostatnie pokolenia kapłanów sprzed kryzysu. I nie ma kto ich zastąpić. Kiedy w latach 90-tych kryzys po raz pierwszy zaczął zaglądać w oczy, ograniczono się do łączenia kilku parafii w jedną. Dziś już nawet to rozwiązanie nie zdaje egzaminu, bo na jednego kapłana przypada niekiedy po 60 kościołów. O dalszym łączeniu parafii nie może być mowy.
Obudzili się natomiast świeccy, którzy nie godzą się na zamykanie kościołów i nie chcą by z ich codziennego krajobrazu zniknęły sakralne punkty odniesienia. Ten oddolny ruch jest obecny niemal we wszystkich diecezjach. Francuski episkopat postanowił go opisać. W jednym dokumencie zebrano więc różne inicjatywy, które podejmują świeccy dla ratowania swych kościołów. W większości wypadków sprowadzają się one do organizowania liturgii słowa bez kapłana. Ale nie tylko. Przy wielu świątyniach powstały stałe zespoły świeckich, które na miejscu kontynuują misję Kościoła. Proboszcz zagląda do nich tylko sporadycznie, bo kiedy podlega mu kilkanaście czy kilkadziesiąt wspólnot, z konieczności staje się duszpasterzem wędrownym.
Jak wynika ze świadectw zamieszczonych w dokumencie francuskiego episkopatu, wielu biskupów stara się usankcjonować tę nową sytuację, nadając świeckim oficjalną misję. Dzieje się tak zwłaszcza w sytuacji, kiedy któraś z megaparafii w ogóle nie może już liczyć na nowego proboszcza. W diecezji Bayeux taki los spotkał już co ósmą wspólnotę. W takiej sytuacji kapłana zastępuje świecki koordynator. Nie pełni on oczywiście funkcji duchownych, lecz animuje jedynie życie parafii.
Zdaniem dziennika La Croix zmiany zachodzące we francuskich parafiach mają charakter rewolucyjny. Zmieniają one z konieczności naturę Kościoła, który w istocie bardziej opiera się na świeckich niż na kapłanach, bo tych po prostu nie ma i w najbliższych latach nie będzie. (RV)
O ŁAD SPOŁECZNY DLA WSPÓLNEGO DOBRA
LIST SPOŁECZNY EPISKOPATU POLSKI
Społeczna misja Kościoła – Spory społeczno-polityczne i konieczność ich przezwyciężenia – Doświadczenie solidarności – Potrzeba nawrócenia i dialogu – Refleksja nad językiem – Istota polityki – Fundamenty ładu społecznego – Ład instytucjonalny państwa – Mądrościowy wymiar polityki – Wezwanie do modlitwy i zaangażowania
Więcej…
„Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania”
Wprowadzenie
Wydarzenie synodalne, które przeżyliśmy
1. „Wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy – sny” (Dz 2,17, por. Jl 3, 1). Oto, czego doświadczyliśmy podczas tego Synodu, podążając razem i słuchając głosu Ducha Świętego. Zadziwił nas On bogactwem swoich darów, napełnił swoją odwagą i mocą, by przynieść światu nadzieję.
Więcej…
Wytyczne pastoralne do adhortacji
Amoris Laetitia
Wstęp
Sakrament małżeństwa oraz bliższe i bezpośrednie przygotowanie do tej formy wspólnotowego życia były zawsze i nadal pozostają w centrum działań pasterzy Kościoła. Dlatego z należną uwagą i staraniem przyjmujemy posynodalną adhortację apostolską papieża Franciszka Amoris laetitia, która jest wyrazem jego zatroskania o zdrową kondycję miłości małżeńskiej w rodzinie.
Więcej…