Strona 3 z 6
3. Jakie wyzwania podejmują katolickie organizacje pozarządowe w Polsce?
Większość ruchów i stowarzyszeń katolickich skupiona jest wokół Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich, która jest pierwszą federacją jaka powstała po roku 1989. Skupia ona obecnie ponad 70 ruchów i stowarzyszeń o łącznej liczbie członków około 750 tysięcy. W większości są to ruchy, stowarzyszenia o zasięgu ogólnoświatowym, część z nich powstała w Polsce i obecnie rozwija się w wielu krajach świata. Niektóre z nich posiadają swoich stałych przedstawicieli w organizacjach pozarządowych przy ONZ, UNESCO, Parlamencie Europejskim itp.
Z jednej strony ruchy i stowarzyszenia katolickie przyczyniają się do zdynamizowania życia Kościoła przez formację duchową i moralną oraz ewangelizację, ale z drugiej strony ze względu na specyfikę apostolatu ludzi świeckich są aktywnie zaangażowani w życie społeczne, publiczne, zawodowe i rodzinne.
Członkowie ruchów i stowarzyszeń prowadzą m. in. kilkaset szkół, ośrodków pomocy społecznej, hospicjów dla bezdomnych, centra dla młodzieży. Pracują w rządzie, parlamencie, są przedstawicielami we władzach lokalnych i samorządowych. W swojej działalności stawiają na kompetencję, profesjonalizm, jakość stylu życia i etosu pracy, który wprowadzają wszędzie tam, gdzie pracują: w instytucjach państwowych, samorządowych, gospodarczych, szkolnictwie itd. W praktyce tworzą oni aktywną część trzeciego sektora życia społecznego w Polsce, szczególnie w takich obszarach życia jak: działalność charytatywna, rodzina, edukacja, ekumenizm, ekologia, zaangażowanie w życie społeczne i polityczne, kształtowanie kultury, życie gospodarcze, kształtowanie postaw moralnych i etycznych społeczeństwa, praca na forum międzynarodowym (jako organizacje pozarządowe).
Wkład katolickich organizacji w większości krajów, gdzie one się rozwijają jest uznawany i szanowany przez każdą partię i opcję polityczną, zarówno tę zbliżoną do nauki społecznej Kościoła jak i odległą od niej. Dla samorządów i rządu liczy się bowiem zarówno siła tych środowisk, klimat jaki stwarzają w swoim środowisku, jak i jakość oraz kompetencja pracy społecznej wnoszonej w społeczność lokalną. Dziś mało jest takich środowisk, gdzie ludzie w sposób bezinteresowny poświęcają się dla dobra wspólnego. Ruchy i stowarzyszenia katolickie są jednym z nich.
Z jednej strony ruchy i stowarzyszenia katolickie przyczyniają się do zdynamizowania życia Kościoła przez formację duchową i moralną oraz ewangelizację, ale z drugiej strony ze względu na specyfikę apostolatu ludzi świeckich są aktywnie zaangażowani w życie społeczne, publiczne, zawodowe i rodzinne.
Członkowie ruchów i stowarzyszeń prowadzą m. in. kilkaset szkół, ośrodków pomocy społecznej, hospicjów dla bezdomnych, centra dla młodzieży. Pracują w rządzie, parlamencie, są przedstawicielami we władzach lokalnych i samorządowych. W swojej działalności stawiają na kompetencję, profesjonalizm, jakość stylu życia i etosu pracy, który wprowadzają wszędzie tam, gdzie pracują: w instytucjach państwowych, samorządowych, gospodarczych, szkolnictwie itd. W praktyce tworzą oni aktywną część trzeciego sektora życia społecznego w Polsce, szczególnie w takich obszarach życia jak: działalność charytatywna, rodzina, edukacja, ekumenizm, ekologia, zaangażowanie w życie społeczne i polityczne, kształtowanie kultury, życie gospodarcze, kształtowanie postaw moralnych i etycznych społeczeństwa, praca na forum międzynarodowym (jako organizacje pozarządowe).
Wkład katolickich organizacji w większości krajów, gdzie one się rozwijają jest uznawany i szanowany przez każdą partię i opcję polityczną, zarówno tę zbliżoną do nauki społecznej Kościoła jak i odległą od niej. Dla samorządów i rządu liczy się bowiem zarówno siła tych środowisk, klimat jaki stwarzają w swoim środowisku, jak i jakość oraz kompetencja pracy społecznej wnoszonej w społeczność lokalną. Dziś mało jest takich środowisk, gdzie ludzie w sposób bezinteresowny poświęcają się dla dobra wspólnego. Ruchy i stowarzyszenia katolickie są jednym z nich.
- Szczegóły
