Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty Ojcze
we Mnie, a Ja w Tobie, aby świat uwierzył,
żeś ty Mnie posłał.
J 17, 21-22

Pielgrzymujemy do grobu św. Piotra, w czasie trwania Wielkiego Jubileuszu 2000 rocznicy narodzin naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, jako przedstawiciele ruchów i stowarzyszeń katolickich, aby wyrazić Ci Panie naszą wdzięczność za ten ożywczy nurt życia Kościoła, jakim były i są ruchy, stowarzyszenia, bractwa, wspólnoty działające na ziemiach polskich.
Od ponad 800 lat wzbudzasz Panie różnorodne wspólnoty, bractwa, sodalicje, stowarzyszenia ludzi świeckich i duchownych, którzy dzięki łasce Ducha Świętego byli zdolni do radykalnego wprowadzania Ewangelii w życie osobiste, rodzinne, zawodowe i społeczne.
Zarówno w okresach rozkwitu naszej Ojczyzny, jak i wtedy kiedy boleśnie przeżywaliśmy niewole i rozbiory, wspólnoty, ruchy i arcybractwa, służyły ludziom potrzebującym, formowały elity intelektualne, kulturalne, społeczne, polityczne i duchowe zdolne do podejmowania wezwań, jakie ówcześnie stawały przed naszym Narodem.
Odegrały one ważną rolę w odzyskiwaniu niepodległości. To z nich wywodzili się najwięksi patrioci, a zarazem animatorzy życia duchowego oraz społecznego.
Jesteśmy Ci wdzięczni Panie za ten dar ruchów i stowarzyszeń katolickich, za owoce ich pracy i posługi dla Narodu na przestrzeni wieków i obecnie.
Polski nurt stowarzyszeń przeżywał trudny okres w obecnym stuleciu: dwie wojny światowe oraz okres świadomego niszczenia życia stowarzyszeniowego w okresie panowania komunizmu. Mimo tych bolesnych doświadczeń, który wiązały się z różnymi formami męczeństwa, prześladowań i ofiar, ruchy rozwijały się w podziemiu, przygotowując liderów na nowe czasy wolności.

Wielkim tchnieniem Ducha stał się dla nas Sobór Watykański II przyczyniając się do odrodzenia ruchów w Kościele Polskim. Mimo zakazów, ograniczeń oraz różnych form dyskryminacji powoli odradzały się ruchy wcześniej istniejące w Polsce, powstawały nowe, wyrosłe na polskiej ziemi, zaczynały się rozwijać ruchy założone w innych krajach świata.
Odzyskanie wolności w roku 1989 przyczyniło się do bardzo dynamicznego odrodzenia ruchów i stowarzyszeń. Bogactwo form zrzeszania się w Kościele jest dziś przeogromne i trudne do opisania.

Przybyliśmy tu jako przedstawiciele ruchów, stowarzyszeń skupionych w Ogólnopolskiej Radzie Ruchów Katolickich a zarazem w poczuciu, że w perspektywie II Jubileuszowego Kongresu Ruchów i Stowarzyszeń jesteśmy również wyrazicielami całego nurtu zrzeszeniowego w Kościele Polskim, po to, aby Ci Panie podziękować.
Dziękujemy Ci za udzielanie od ponad 800 lat daru Ducha Świętego, wyrażającego się w różnorodnych formach życia ewangelicznego ruchów, jak również za ostatnie 10 lat rozkwitu tego nurtu Kościoła w Polsce. Mamy świadomość, że jesteśmy kontynuatorami, spadkobiercami dziedzictwa tych 800 lat, a zarazem doświadczamy świeżości Twego działania dziś w Kościele i świecie.

Przybyliśmy do grobu św. Piotra, aby w tym Jubileuszowym czasie łaski nie tylko podziękować Ci za dobro, jakie otrzymywaliśmy przez wieki i dziś otrzymujemy.
Pragniemy tu - w sercu Kościoła - odnowić naszą wiarę i naszą miłość, tak aby w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa wejść odrodzeni Mocą z wysoka, której nam udzielasz po to, abyśmy mogli kontynuować naszą posługę człowiekowi i społecznościom, do których nas posyłasz.

Przed nami nowe wezwania:
- wypracowywanie nowych form pracy ewangelizacyjnej w obliczu procesów sekularyzacji i laicyzacji, jakie zachodzą obecnie w naszej Ojczyźnie,
- odkrywanie nowego stylu życia naszych rodzin, który z jednej strony będzie dostosowany do nowych czasów a z drugiej - będzie wierny ewangelicznym wartościom małżeńskim i rodzinnym,
- życie społeczne, polityczne i gospodarcze pilnie domaga się przesycenia go wartościami etycznymi,
- wobec szybko zachodzących procesów globalizacji oraz integracji europejskiej poszukiwania, co ruchy działające w Polsce mogą wnieść w życie Europy oraz całego świata,
- wobec dokonującej się rewolucji informacyjnej musimy udzielić pomocy wszystkim tym, którzy w niej uczestniczą, tak aby mogli z niej w pełni korzystać a jednocześnie by nie zagubili się w mnogości możliwości oraz informacji,
- narastająca bieda przynagla nas nie tylko do tego, aby kontynuować pomoc biednym i potrzebującym, ale również abyśmy wpływali na zmianę struktur społecznych w Polsce i świecie tak, aby likwidować w sposób zdecydowany wszelkie przejawy nędzy i dyskryminacji oraz narastające podziały na biednych i bogatych,
- wielu ludzi czuje się dziś coraz bardziej zagubionymi, poszukuje autentycznego życia duchowego i wspólnoty; jest to dla nas wezwaniem do tego, abyśmy bardziej zdecydowanie wychodzili im naprzeciw, pomagając odkryć drogi życia duchowego we współczesnym świecie.

Wiele nowych wezwań stoi przed nami, mamy jednak świadomość, że bez Twojej pomocy, Panie, nie jesteśmy w stanie na nie odpowiedzieć, dlatego prosimy:
Ześlij na nas, na wszystkich członków naszych ruchów, stowarzyszeń, bractw w Polsce nową łaskę Ducha Świętego, która uzdolni nas do składania świadectwa w nowym wieku i tysiącleciu chrześcijaństwa. Świadectwa wyrazistego i radykalnego, świadectwa Twego zwycięstwa nad złem, Twojej miłości do każdego człowieka, szczególnie tego biednego, potrzebującego, tego, który utracił nadzieję, któremu brakuje chleba.
Daj nam moc Twego Ducha w sytuacjach, kiedy wydaje się, że zło zwycięża, kiedy doświadczamy cierpienia, własnego i innych, kiedy ciemność ogarnia serce ludzkie, kiedy obojętność na Ciebie dotyka serc wielu ludzi.
Umocnij nas w czasach kiedy bezinteresowność przestaje inspirować innych do czynu. Kiedy trudno jest budować wspólnie, gdyż indywidualizm oraz interes grupowy wydaje się być ważniejszy.
Pozwól nam dzielić się zarówno Ewangelią jak i charyzmatami naszych ruchów z przyszłymi pokoleniami.
Niestrudzenie otwieraj nasze serca na najbardziej potrzebujących zarówno w Polsce, jak i na całym świecie.

Na koniec prosimy Ciebie, Boże, o wielką łaskę współpracy między ruchami i stowarzyszeniami w dziele ewangelizacji oraz apostolstwa.
Jesteśmy Ci wdzięczni za dobro, jakie się dokonuje już od ponad dziesięciu lat dzięki współpracy różnych ruchów i stowarzyszeń w ramach Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich, czy też w innych formach sfederowania się ruchów. Ale mamy świadomość, że nowe czasy wymagają nowego zapału i nowych form współpracy - obdarz nas łaską współpracy na te nowe czasy.

Maryjo, Matko naszych wspólnot, ruchów, stowarzyszeń i bractw, jesteśmy Ci wdzięczni za opiekę nad nami przez tych 800 lat. Prosimy Ciebie, pomagaj nam wcielać Chrystusa i Jego Królestwo w nasze życie i życie świata w nowym tysiącleciu chrześcijaństwa. Każdy z charyzmatów, każda z łask przechodzi przez Twoje Serce, niech ono nam towarzyszy zarówno wtedy, kiedy doświadczamy Krzyża, jak i wtedy, kiedy Zmartwychwstanie jest bardziej widoczne.
Wdzięczni za dar narodzin Twego Syna prosimy, pomagaj nam kształtować nowego człowieka w nas samych oraz w naszych wspólnotach.
Nasze ruchy nieraz dawały wyraz szczególnego przywiązania do Ciebie, prosimy o nową łaskę głębokiej miłości do Ciebie na nowe czasy. Amen.

List KEP w sprawach społecznych

O ŁAD SPOŁECZNY DLA WSPÓLNEGO DOBRA
LIST SPOŁECZNY EPISKOPATU POLSKI

Społeczna misja Kościoła – Spory społeczno-polityczne i konieczność ich przezwyciężenia – Doświadczenie solidarności – Potrzeba nawrócenia i dialogu – Refleksja nad językiem – Istota polityki – Fundamenty ładu społecznego – Ład instytucjonalny państwa – Mądrościowy wymiar polityki – Wezwanie do modlitwy i zaangażowania

Więcej…

Dokument Końcowy Synodu Biskupów

 „Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania”

Wprowadzenie

Wydarzenie synodalne, które przeżyliśmy

1. „Wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy – sny” (Dz 2,17, por. Jl 3, 1). Oto, czego doświadczyliśmy podczas tego Synodu, podążając razem i słuchając głosu Ducha Świętego. Zadziwił nas On bogactwem swoich darów, napełnił swoją odwagą i mocą, by przynieść światu nadzieję.

Więcej…

Konferencja Episkopatu Polski

Wytyczne pastoralne do adhortacji
Amoris Laetitia

Wstęp

Sakrament małżeństwa oraz bliższe i bezpośrednie przygotowanie do tej formy wspólnotowego życia były zawsze i nadal pozostają w centrum działań pasterzy Kościoła. Dlatego z należną uwagą i staraniem przyjmujemy posynodalną adhortację apostolską papieża Franciszka Amoris laetitia, która jest wyrazem jego zatroskania o zdrową kondycję miłości małżeńskiej w rodzinie.

Więcej…