oprac. Zbigniew Połoniewicz

„Proces budowy kultury trwa nieprzerwanie od chwili pojawienia się człowieka na ziemi i utrwala się w pamięci poprzez symbolizowanie epok kultury różnorakimi nazwami: ‘okresem kamienia gładzonego’, ‘okresem kamienia łupanego’, ’brązu’, ‘żelaza’, ‘pary’, ‘elektryczności’, itp. Ostatnie jednak stulecia, a nade wszystko czasy nam współczesne, świadczą o intensyfikowaniu rozwoju do tego stopnia, że jakby niknie sprzed oczu ‘świat natury’” – czytamy w przedsłowiu Autora. Ta niewielkich rozmiarów książka porusza fundamentalne zagadnienia dla zrozumienia sensu kultury chrześcijańskiej, a także związku kultury z naturą, nierozerwalnego w sensie egzystencjalnym. Mówi o człowieku, który jest istotną treścią kultury, o jego rozumieniu, a szczególnie rozumieniu ludzkiego działania. „Od tego bowiem zależy odpowiednie uprawianie kultury w jej istotnych nurtach, w nauce, w moralności, w sztuce i religii. Nie jest zatem obojętne dla kultury samo integralne rozumienie człowieka”. Dlatego jest tak ważna. Mieczysław Albert Krąpiec tak charakteryzuje jej przesłanie:
- „Na chrześcijańską kulturę, która w swej istocie jest kulturą ogólnoludzką, składają się: nauka, moralność (wraz z wychowaniem ku pełni człowieczeństwa) oraz religia i sztuka. Właśnie dziedziny: racjonalnego poznania, wraz z nauką, moralnego działania realizującego rzeczywiste dobro, artystyczno-naukowej twórczości realizującej piękno i religii ustanawiającej osobowe relacje zależności osoby od Osoby Boga – stanowią istotę kultury, będącej racjonalną różnostronną „wypowiedzią” znakową człowieka.
Chrześcijańskość tejże kultury płynie z przyporządkowania i związania jej z Bogiem jako Celem, Źródłem i Wzorem dla osobowych aktów człowieka zrealizowanym w Osobie Boga wcielonego – Jezusa Chrystusa. Dlatego miejscem centralnym rozumienia kultury, zwłaszcza chrześcijańskiej, jest samo rozumienie człowieka jako bytu osobowego, czyli rozumnego, wolnego, transcendującego siebie i świat, bytu społecznego i zarazem dynamicznie rozwijającego się wedle wskazań rozumu oświeconego wiarą, by móc dojrzewać (również przez cierpienie) ku pełni życia, które osiągniemy w wieczności przez Jezusa Chrystusa. On jest tą Osobą, która jest ogniskową kultury chrześcijańskiej”.
Książkę wydano nakładem Fundacji Servire Veritati, Instytut Edukacji Narodowej, Lublin 2004, s. 90.