Kompendium Nauki Społecznej Kościoła, Papieska Rada Iustitia et PAX, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2005

331 Zależność pomiędzy moralnością i ekonomią jest niezbędna: działalność ekonomiczna i zachowanie moralne wzajemnie się prze­nikają. Niezbędne rozróżnienie moralności od ekonomii nie zakłada rozdzielenia tych dwóch zakresów, lecz przeciwnie, ważną zależność. Tak jak w zakresie moralności należy pamiętać o wymogach i racjach ekonomii, tak samo działając na polu ekonomii, należy otworzyć się na wymogi moralne. „Również w życiu gospodarczo-społecznym po­winna być szanowana godność osoby ludzkiej i jej integralne powo­łanie oraz dobro całego społeczeństwa. Człowiek bowiem jest twórcą całego życia gospodarczo-społecznego, jego i ośrodkiem i celem" (sobór watykański II, Konstytucja duszpasterska Gaudium et spesy 63: AAS 58 (1966) 1084.) 332 Wymiar moralny ekonomii pozwala uchwycić jako nierozłączne, a nie oddzielone i zamienne, cele tej ekonomii: wydajność ekonomiczną i promocję pełnego rozwoju ludzkości. Moralność, będąca zasadniczą częścią życia ekonomicznego, nie jest ani neutralna ani przeciwstawna: jeżeli inspiruje się sprawiedliwością i solidarnością, stanowi czynnik wydajności społecznej samej ekonomii. Obowiązkiem jest skuteczne wykonywanie działalności produkcyjnej, w przeciwnym
razie trwoni się zasoby; lecz nie jest do przyjęcia wzrost gospodarczy zbudowany na krzywdzie ludzi, całych narodów i grup społecznych, skazanych na nędzę i dyskryminację. Ekspansja bogactwa, widocz­na w dostępności do dóbr i usług, a także moralny wymóg ich równomiernej dystrybucji, musi stymulować człowieka i społeczeństwo do fundamentalnej cnoty solidarności  (Jan paweł II, Encyklika Sollicitudo rei socialis, 40: AAS 80 (1988) 568-569) , aby móc zwalczać w duchu
sprawiedliwości i miłości - gdziekolwiek zaistniałaby taka konieczność - te „struktury grzechu" (jan paweł II, Encyklika Sollicitudo rei socialis, 36: AAS 80 (1988) 561.), które rodzą i utrzymują biedę, brak
rozwoju oraz degradację. Takie struktury buduje się i umacnia poprzez wiele konkretnych aktów ludzkiego egoizmu.
333 Aby nabrać charakteru moralnego, działalność ekonomiczna musi ogarnąć wszystkich ludzi i wszystkie narody. Wszyscy mają pra­wo do uczestniczenia w życiu gospodarczym oraz obowiązek uczest­niczenia, według własnych możliwości, w rozwoju własnego kraju i całej rodziny ludzkiej (sobór watykański II, Konstytucja duszpasterska Gaudium et spes,65: AAS 58 (1966) 1086-1087.)…
Jeśli przeżywana jest moralnie, ekonomia staje się wzajemną usługą, poprzez wytwarzanie dóbr i usług nie­zbędnych dla rozwoju indywidualnego; daje ona możliwość każde­mu człowiekowi przeżycia solidarności i powołania do „wspólnoty z innymi ludźmi, dla której został stworzony przez Boga" (jan paweł II, Encyklika Centesimus anus, 41: AAS 83 (1991) 884).